بخشی از متن اصلی :
دانش، شيوه‌اي براي شناخت جهان و زاويه و الگويي از تفكر است كه از همان نخستين سال‌هاي زندگي شكل مي‌گيرد. از اين رو، مشاركت والدين در آموزش علوم به كودكان اهميت زيادي دارد. خانواده‌هايي كه با هم در جهان كاوش مي‌كنند، انديشمندان علمي و دانش‌آموزان عالي و دلخواه پرورش مي‌دهند.
آن‌چه كه به فرزندان خود مي‌گوييد مهم است، اما آن‌چه كه نبايد بگوييد شايد مهم‌تر باشد. والدين، اغلب نگرش‌ها و انتظار خود را به طور مستقيم به فرزندانشان منتقل مي‌كنند. اگر به فرزندتان مي‌گوييد «من هيچگاه درس علوم را دوست نداشتم» يا «من بدترين نمراتم را در درس علوم گرفتم»، شما اين تصور را در او به وجود مي‌آوريد كه درس علوم خسته كننده يا دشوار است، يا بدتر از آن، او تصور مي‌كند شما كم‌كاري در درس علوم را از او مي‌پذيريد. از سوي ديگر، اگر شما بگوييد، «من خيلي دلم مي‌خواهد مي‌توانستم آن آزمايش را همراه شما انجام دهم» يا« من خيلي خوشحالم شما فرصت‌هايي داريد كه من آن‌ها را از دست دادم»، شما درها را براي فرزندانتان باز مي‌كنيد. البته، قرار نيست همه‌ي بچه‌ها در يك رشته‌ي علمي تخصص بگيرند. اما هر بچه‌اي بايد بتواند بزرگسالي شود كه سواد علمي دارد و همه بچه‌ها بايد بدانند اگر آنان علم را به عنوان يك حرفه برگزينند، مي‌توانند انسان‌هاي موفقي شوند.
انتظار والدين مي‌تواند نگرش‌هاي مثبتي در فرزندان ايجاد كند. فراموش نكنيد كه دخترها نيز به اندازه‌ي پسرها درباره‌ي علم كنجكاوند. براي دخترتان جعبه ابزار بخريد و به خاطر داشته باشيد كه علم اغلب با «ريخت وپاش» همراه است. ريخت وپاشي را كه از فعاليتي همراه با شور و شوق فراهم مي شود، با خروارها شلختگي مقايسه كنيد كه نتيجه بي‌توجهي و سهل‌انگاري است. والدين با پرسيدن پرسش‌هاي نامحدود و صرف وقت مي‌توانند شوق آموختن را در فرزندانشان تقويت كنند.
این فایل به همراه چکیده و متن اصلی با فرمت word ( قابل ویرایش ) در اختیار شما قرار می‌گیرد.
تعداد صفحات :11