استرس از نظر لغوی از کلمه  استرينجر (   stringere  ) به مفهوم به هم رفتن و قبض شدن گرفته شده است . استرس ، فرسودگی بدنی يا عاطفی  است که بر اثر مسائل و مشکلات  واقعی يا ذهنی  پديد  می آيد. در تعريف  ديگر ، استرس به مجموعه  واکنش  های عمومی انسان نسبت به عوامل ناسازگار و پيش  بينی نشده داخلی و خارجی  اطلاق  می گردد . بدين گونه  که هرگاه تعادل  داخلی  يا خارجی  از ميان  برود ، استرس  پديد  می آيد . دکتر  هانس سلی ( Hans Selve )  يکی  از پيشتازان  پژوهش در زمينه  استرس ، استرس را به عنوان پاسخ  نامشخص بدن  به هر گونه  تقاضا  ناميده است .وی مفهوم  حالت سازگاری  عمومی را ابداع کرد.حالت سازگاری عمومی پاسخ خود به خودی به هر گونه تهديد بدنی يا احساسی نسبت به سلامت يک ارگانيسم است .

استرس ، تجربه ای  است همگانی و عمومی که هر کس به کرات  آن را در  زندگی خود احساس کرده  است ، برخلاف تصور ، استرس هميشه شامل حوادث ناخوشايند نيست  بلکه می  تواند  محصول موفقيت های خوشايند و مطلوبی نيز  باشد که سازگاری مجددی را در فرد مطالبه می کند . به عبارت ديگر شايد نکته اصلی در موقعيت های تنش زا نياز به انطباق و سازگاری مجددی  است که برای فرد ضرورت  پيدا می کند.

چگونگی عملکرد استرس

 استرس  با توالی  اتفاقات  خاصی  عمل می کند .اين توالی را اصطلاحا  نشانگر سازگاری  کلی  می  نامند و آن  را در  سه گام  مشخص تعريف می نمايند :

فرمت فایل : Word ( قابل ویرایش )

تعداد صفحات : 12