این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد.
ناشنوایی یکی از شایع ترین بیماری های حسی است که 1 در 1000 نوزاد به آن مبتلا می شوند. 60% از ناشنوایی هاژنتیکی بوده که 70% از موارد غیر سندرومی و دارای توارث اتوزومال مغلوب می باشد. تا به امروز بیش از 50 ژن برای ناشنوایی غیر سندرومی اتوزومال شناسایی شده است. در ایران، ناشنوایی به دلیل ازدواج های خویشاوندی یکی از شایع ترین بیماری های ارثی است.
هدف از این مطالعه بررسی شیوع هفت ژن(GJB4, GJC3, SLITRK6, SERPINB6, NESP4, CABP2, and OTOGL) شناخته شده برای ناشنوایی مغلوب غیرسندرومی در صد خانواده ایرانی که دارای ازدواج خویشاوندی و بیش از دو فرد مبتلا می باشند است.
روش انجام مطالعه فوق، بررسی آنالیز پیوستگی بااستفاده از مارکرهای STR که در مجاورت ژن مذکور قرار دارند می باشند. در صورت مشاهده الگوی پیوستگی، آنالیز توالی یابی و مطالعات تکمیلی صورت خواهد پذیرفت.
نتایج مطالعه، دو خانواده به ژن GJB4 پیوستگی نشان دادند، شش خانواده به ژن GJC3 پیوستگی نشان دادند، یک خانواده به ژن SLITRK6 پیوستگی نشان داد، یک خانواده به ژن SERPINB6 پیوستگی نشان داد، هشت خانواده به ژن NESP4 پیوستگی نشان دادند، دو خانواده به ژن CABP2 پیوستگی نشان دادند، و شش خانواده به ژن OTOGL پیوستگی نشان دادند که با بررسی توالی یابی اگزون های ژن مربوطه تغییری در ژن مذکور مشاهده نگردید. این نتایج بیانگر شیوع بسیار کم جهش در این هفت ژن در جمعیت ایرانی می باشد
ناشنوایی یکی از ناتوانایی های حسی می باشد که تعداد زیادی در دنیا به آن مبتلا هستند. خطر خاصی مبتلایان ناشنوایی را تهدید نمی کند ولی زندگی روزمره آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. در کشورهای پیشرفته یک در هر هزار کودک، دچار ناشنوایی شدید در زمان بدو تولد و یا دوران پیش زبانی می شوند. ناشنوایی که قبل از حرف زدن اتفاق می افتد راناشنوایی پیش زبانی[1] و ناشنوایی بعد از صحبت کردن کودک راناشنوایی پس زبانی [2]می گویند. ناشنوایی پس کلامی، بسیار رایج تر از ناشنوایی پیش کلامی بوده و4 در صد از جمعیت زیر 45 سال، 10 درصد از جمعیت بالای 65 سال و 50 در صد از جمعیت بالای 80 سال را در بر می گیرد. اغلب بیماران با ناشنوا یی پس کلامی، توارث چند عاملی دارند ولی در موارد تک ژنی به طور عمده از توارث اتوزومی غالب پیروی می کنند[1].
درحدود 60 در صد علل ناشنوایی ژنتیکی، 30 در صد اکتسابی و 10 در صد آن ادیوپاتیک است.[1] ناشنوایی می تواند به روش های مختلفی طبقه بندی شود: پیش زبانی یا پس زبانی، سندرمی (%30-20) یا غیرسندرمی (%80-70) و بر اساس وجود یا عدم وجود علایم بالینی یا آزمایشگاهی مشخص شده، طبقه بندی شود. انواع ناشنوایی سندرمی همراه با علائم بالینی دیگری می باشد، در حالیکه در ناشنوایی غیر سندرمی تنها علامت بالینی بیمار، همان ناشنوایی وی می باشد .[2] ناشنوایی سندرمی در مقایسه با نوع غیر سندرمی از هتروژنیتی کمتری برخوردار می باشد.همچنین ناشنوایی می تواند به صورت تعادلی در گوش میانی و خارجی یا به صورت عصبی در گوش درونی ایجاد شود.
توارث ناشنوایی می تواند به صورت اتوزومیال مغلوب (%80)، اتوزومی غالب (%20)، وابسته به ایکس و یامیتوکندریایی (%1>) باشد .[3]
در اغلب موارد، ناشنوایی ژنتیکی به علت اختلال در یک ژن ایجاد می گردد. در حدود 70% از کودکان ناشنوایی که متولد می شوند، دارای ناشنوایی ژنتیکی غیر سندرمی هستند که در آنها هیچ علامت فیزیکی دیگری دیده نمی شود. در30% باقیمانده، ناشنوایی همراه با علائم دیگر بوده و ناشنوایی سندرمی خوانده می شود .[4]
ناشنوایی تک ژنی به طریق مختلف می تواند به ارث برسد. ناشنوایی غیر سندرمی با توارث مغلوب اتوزومی[3] در 80% موارد رخ داده و معمولا به صورت پیش کلامی بروز می کند. در حالیکه، ناشنوایی غیر سندرمی با توارث غالب [4] حدودا در 20% موارد رخ داده واغلب به صورت پس کلامی بروز می کند. در کمتر از یک درصد موارد، توارث به صورت وابسته به جنس یا میتوکندریایی می باشد .[4]
در ایران ناشنوایی بعد از عقب ماندگی ذهنی دومین معلولیت رایج است که 1 در 166 نفر به آن مبتلا می باشد[5] و به دلیل میزان بالای ازدواج های خویشاوندی در ایران ناشنوایی اتوزومی مغلوب از بقیه انواع توارث نرخ بالاتری دارد.[4]
- -2 بيان مسئله
همانطور که گفته شد 70% ناشنوایی ژنتیکی غیر سندرمی است،که از این میان 80% آن اتوزومی مغلوب است،و ناشنوایی اتوزومی غیرسندرمی جزو شایع ترین فرم ناشنوایی شدید است [6].
تا اکنون 55 ژن و 102 لوکوس ژنتیکی برای ناشنوایی اتوزومی مغلوب غیرسندرمی پیدا شده است[7]. شایع ترین عامل که درناشنوایی اتوزومی مغلوب غیرسندرمی یافت شده است یک جهش حذفی (35delG) در GJB2 بود که جهش در این ژن بیشترین دلیل این نوع ناشنوایی است.35delG شایع ترین جهش در ناشنوایی مغلوب غیرسندرمی در شمال اروپا است[8]. جهش در این جایگاه DFNB1 باعث ناشنوایی مغلوب و درجایگاهDFNA3 باعث ناشنوایی غالب میشود.بیش از 50 نوع متفاوت جهش در این ژن یافت شده است اما سه جهش از بین آنها شایع تر است:35delG (شایع در جمعیت های سفید)،167delT(شایع در جمعیت های یهودی) و 35delC (شایع در جمعیت های آسیایی).
در یکی از تحقیقاتی که در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در تهران انجام شد، 35delG در قوم بلوچ دیده نشد. دکتر نجم آبادی و همکاران در سال 2008،به این نتیجه رسیدند که 80% ناشنوایی در بلوچ ها به دلیل جهش در جایگاهW24X روی ژن GJB2است .[4] این پدیده نشانگر آن است که جهش در GJB2 نژادی و جغرافیایی است. W24Xجایگاهی روی ژن GJB2 است که در جنوب ایران بسیار رایج می باشد .[9] در جدول زیر نام ژن ها و جایگاه ژن هایی که در ایران پیدا شده ذکر شده است.