این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد.
مقدمه: ویروس HTLV_1 ازرتروویروس های انسانی است که در بعضی از بیماران، عامل لوسمی سلول های لنفوسیت T و میلوپاتی وابسته به HTLV-1 و بعضی از بیماری های التهابی دیگر می باشد. با توجه به اندمیک بودن خراسان نسبت به ویروس HTLV-1 و وجود مطالعات اندک درباره ارتباط این ویروس با بیماری های پریودنتال هدف از این مطالعه بررسی وضعیت شاخص های پریودنتال در افراد آلوده به HTLV-I و مقایسه آن با افراد سالم می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه موردی – شاهدی تعداد 40 بیمار با میانگین سنی 42.3 سال که آلودگی به ویروس HTLV-1 درآن ها مسجل شده بود مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان قائم (عج) مشهد انتخاب شدند. وضعیت پریودنتال این افراد به کمک 6 شاخص خونریزی حین پروب کردن، شاخص پلاک ، شاخص لثه ای، عمق پروب، attachment loss و میزان تحلیل لثه ای مورد بررسی قرار گرفت. گروه شاهد شامل 40 نفر از بین سایر مراجعه کنندگان به بیمارستان قائم (عج) که تست HTLV-1 در مورد آن ها منفی بود و از نظر سن و جنس با گروه بیمار مطابقت داشتند انتخاب شدند. نتایج به کمک آزمون های t مستقل و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: ارتباط معناداری بین عمق پاکت، attachment loss و میزان تحلیل لثه ای مورد استفاده در مطالعه و وجود یا عدم وجود بیماری HTLV-1 وجود ندارد. البته در مورد هر سه شاخص ذکر شده، میانگین آن ها در بیماران مبتلا به ویروس HTLV-1 از افراد سالم بالاتر بود. از سوی دیگر اندکس پلاک، اندکس لثه ای و خونریزی حین پروب کردن در گروه بیماران مبتلا به HTLV-1 به طور معناداری بیشتر از افراد سالم بود.
نتیجه گیری: بیماران مبتلا به HTLV-1 نسبت به افراد عادی دارای پلاک و التهاب بیشتری در نسوج پریودنتال می باشند. رعایت دقیق بهداشت دهانی و جرم گیری به موقع به مقدار قابل توجهی از مشکلات این بیماران خواهد کاست.
تاثير متقابل بيماري هاي سيستميك و بيماري هاي پريودنتال در سال هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. بيماري هاي سيستميك نظير ديابت، هيپرليپيدمي و...مي توانند بر پريودنشيوم تاثير بگذارند. از طرف ديگر در مطالعات متعدد تاثير عفونت هاي پريودنتال بر بيماري هاي قلبي (اترواسكلروز)، زايمان زودرس، COPD و غيره ثابت گرديده است.(3-1) يكي از مشكلات استان خراسان شيوع نوعي ويروس از خانواده رتروويروس ها به نام HTLV-I) Human lymphotropic virus type1) مي باشد. اين ويروس مي تواند عامل ايجاد لوسمی ATL) Adult T cell leukemia) و نيز ايجاد اختلالات نورولوژيك گردد كه اين اختلال تحت عنوان HAM) HTLV-I associated myelopathy) ناميده مي شود. وجود كانون هاي اندميك از مشخصات اپيدميولوژيك اين ویروس است كه جنوب غرب ژاپن، كارائيب، مركز و جنوب افريقا ايتاليا و اسرائيل از اين مناطق است. در ايران نيز خراسان و به خصوص شهرهاي نيشابور و مشهد به عنوان كانون اندميك با شيوع سرمي 3/2%گزارش گرديده است.(4و5) با توجه به فقدان مطالعات كافي در مورد وضعيت پريودنتال اين بيماران ما در اين تحقيق وضعيت ايندكس هاي پريودنتال را در اين بيماران بررسي مي‌كنيم . این یافته ها ممکن است به ما در فهم این مساله که چگونه بيماري پريودنتال ایجاد می شود و یا اینکه چگونه به وسیله سایر فاکتورهای وخیم تر می گردد، کمک نماید تا شاید بتوان با کنترل هرچه بیشتر این ویروس از سایر بیماری های مرتبط با آن جلوگیری کرد و درمان آن داناتر و تواناتر گام برداشت.
کلیات:
ويروس Human T-Cell lympotropic virus type I (HTLV-I) اولين رتروويروس انساني است كه در سال 1980 در آمريكا در آزمايشگاه دكترCallo توسط پويز كشف شد در آن تاريخ دكتر پويز و همكارانشان روي بيماري كه دچار لنفوم پوستي بود. مشغول مطالعه بودند. ضايعه پوستي اين بيمار لنفوم سلول T- Cell- lymphoma) T) يا مايكوزيس فانگوييد ناميده مي‌شد. در آن تاريخ در آزمايشگاه دكتر گالو به تازگي انترلوكين 2 كشف شده بود كه همكاران او با استفاده از اين سايتوكاين سلول‌هاي بيمار فوق را مورد تكثير قرارر دادند. دكتر پويز از روش RT براي تكثير بيشتر سلول‌ها استفاده مي‌نمودند و سپس اجزاي تكثير شده را زير ميكروسكوپ الكترونيك مورد ارزيابي قرار داد و متوجه وجود اجزاي ويروس درون سلول‌هاي T بيمار نامبرده شد كه بعد از بررسي‌هاي بيشتر متوجه شد ويروس از نوع تروويروس‌ها است. بالاخره بعد از كنكاش و بررسي هاي بيشتر گالو، اولين مقاله در اين زمينه را در سال 1980 پويز و همكارانش در مجله اكادمي علوم آمريكا به چاپ رساندند و پس از آن دكتر پونر مقاله جامع‌تري در سال 1981 در مجله nature به چاپ رساند و افتخار كشف اين رتوروويروس در آزمايشگاه گالو به او تعلق يافت.(6)
به زودي پژوهشگران متوجه شدند كه ويروس HTLV-I همراه با نوعي بدخيمي از سلول T بالغين است كه آن از لوسمي لنفوم سلول T بزرگسالان (ATL) ناميدند. همزمان پروفسور تاكاتسوكي و همكارانش موفق به جداسازي اين ويروس از بيمار مبتلا به لوسمي شدند كه اين نوع سرطان خون متفاوت از ساير بدخيمي‌هاي خوني بود و اين نوع سرطان خوني را كه وابسته به ويروس HTLV-I بود نيز ATL ناميدند. دانشمندان ژاپني با همكاري دكتر گالو موفق شدند. آنتي بادي HTLV-I را مورد ارزيابي قرار دهند و از نظر تشخيص سرولوژي اين اقدام بسيار قابل توجه بود. با توجه به يافته‌هاي دانشمندان آمريكايي و ژاپني بالاخره در ماه مارس 1981 اولين گردهمايي علمي درباره اين ويروس در جزيره ميوا در ژاپن در خارج از شهر كيوتري ژاپن برگزار شد.(6و7)
سرانجام ژاپني‌ها موفق به جداسازي HTLV-I P24 و آنزيم رونوشت برداري معكوس از بيماران مبتلا به ATL شدند. همزمان موارد مشابهي از ATL و علايم باليني برخي از لوسمي‌ها كه به طور كامل متفاوت از ساير لوسمي‌ها بود در شهر مشهد نيز ديده شد كه دكتر فريد حسینی و دكتر تابعي از شيراز در اين بيماران مطالعه بيشتري نمودند و مواردي از لوسمي جديد ALT را گزارش نمودند. ولي چون هنوز آ‍زمايش سرولوژي در مشهد راه‌اندازي نشده بود نمونه را دكتر فريد به دعوت پروفسور والدمن به NIH آمريكا ارايه داد پس از مطالعه كامل نوعي لوسمي وابسته به HTLV-I و از نوع ATL تشخيص داده شد.
نتيجه پژوهشگران دانشمندان امريكايي و ژاپني‌ها به سرپرستي دكتر گالو در نوامبر سال 1981 در مجله Research cancer به چاپ رسيد.(8)
در گردهمايي علمي ژاپني‌ها يكي از محققین بنام هينوما مقاله‌اي در مورد رتروويروس جديدي كه روي آن كار نموده است ارايه نمود كه در آن مقاله تصوير اجزاي رترويروس به نمايش گذاشته شد. هينموما اين ويروس جدا شده را ATLV يا Adult T-cell leukemia virus ناميد و همزمان دانشمند ژاپني ديگري بنام ميوشي در سال 1981 اجزاء ويروس را از بيمار مبتلا به سرطان خون جدا نموده و همچنين در امريكا پاپوويك در سال 1983 موفق به جداسازي اجزاي رترويروس از بيماران مبتلا به نوعي سرطان خون شد. بعد از بررسي‌هاي علمي ژاپني ها و گروه دكتر گالو به اين نتيجه رسيدند كه ATLV و HTLV هر دو ويروس يكسان هستند.
دومين نشست تاريخي رتروويروس‌ها در سال 1983 به رياست جان‌ديسي خون‌شناسي معروف انگليسي در لندن برگزار شد و با توجه به فيلوژني و نحوه انتقال و بيماري‌زايي اين ويروس به‌نام HTLV-I نامگذاري شد.
ويروس HTLV در داخل بدن موجودات زنده به صورت آزاد در سرم ديده نمي‌شود و به صورت داخل سلولي يافت مي‌گردد. لذا انتقال اين عفونت از طريق ويروس آزاد صورت نمي‌گيرد و انتقال از طريق سلول آلوده به اين ويروس صورت مي‌گيرد. راه‌هاي انتقال ويروس HTLV-I عبارتند از:
- تزريق خون و يا فرآورده‌هاي خوني آلوده
- استفاده از وسايل مشترك كه امكان تماس آنها با خون آلوده وجود دارد. مثل استفاده از سرنگ و سوزن مشترك در معتادان تزريقي و يا انجام حجامت و يا خالكوبي با وسايل آلوده
- تماس جنسي محافظت نشده
- از طريق مادر به كودك
غربالگري سرولوژيك داوطلبان اهداي خون از نظر آنتي بادي HTLV همراه با مستثني كردن گروه‌هاي پرخطر از اهداي خون منجر به انتقال پايين اين عفونت از طريق انتقال خون شده است. در ايالات متحده قبل از تثبيت نظام غربالگري خون‌هاي اهدايي، خطر انتقال HTLV-I/II از طريق تركيبات خوني آلوده 02/0 درصد به ازاي هر واحد خون اهدايي برآورد شده بود. احتمال تبديل سرمي (seroconversion) بدنبال تزريق خون آلوده، 40 تا 60 درصد است. دريافت گلبول قرمز متراكم (packed red cell)، خون كامل پلاكت در مقايسه با فراورده‌هاي پلاسما خطر بيشتري براي انتقال عفونت دارد به علاوه رابطه معكوس بين احتمال عفونت و مدت زمان نگهداري در بانك خون ديده شده است. به طوري كه احتمال مثبت شدن در مواردي كه مدت زمان ذخيره شدن فرآورده كمتر از هفت روز باشد بيشتر است و انتقال ويروس از طريق محصولات خوني كه بيش از 14 روز ذخيره شده‌اند بسيار ناچيز مي‌باشد كه اين امر شايد به دليل مرگ لنفوسيت‌هاي آلوده به HTLV-I است.(4 و 5)