چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی­های آموزش صلح در برنامه درسی دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان و کارشناسان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه­یابی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمین دوره ابتدایی منطقه 2 شهر تهران بود. که بر این اساس با استفاده از فرمول کوکران 250  نفر  از معلمین دوره ابتدایی و 16  نفر صاحب­نظران برنامه­ریزی درسی و دبستان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده­ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی آن مورد تأیید متخصصان قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 84/. محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها  از روش­های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، میانه، مد و انحراف معیار) و همچنین از روش­های آمار استنباطی (آزمون t برای گروه­های مستقل و تحلیل واریانس یک­راهه) استفاده شد که نتایج پژوهش نشان داد؛ اگر چه دیدگاه معلمان و کارشناسان بر اساس ویژگی­های جمعیت شناختی در ارتباط با برخی مؤلفه­ها تفاوت معناداری با یکدیگر دارد؛ اما به­طور کلی میزان استفاده از تمامی مؤلفه­های آموزش صلح در برنامه­ی درسی از دیدگاه معلمان پایین­تر از حد متوسط ارزیابی شده است. کارشناسان نیز  مؤلفه­های «آگاهی از صلح و روش­های حصول به آن»، «احترام به تمامی اشکال حیات و زندگی» و «احساس همدردی در سطح ملی و بین­المللی» کمتر از حد متوسط و مؤلفه­های «مشارکت، همکاری و تشریک مساعی»، «مسئولیت پذیری در برابر اعمال شخصی و اجتماعی» و «حل مسالمت­آمیز اختلافات» متوسط و متوسط به بالا ارزیابی کرده­اند. همچنین بین دیدگاه معلمان و کارشناسان فقط در مورد مؤلفه­های  «همکاری و تشریک مساعی» و «احترام قائل شدن به تمامی اشکال زندگی و حیات» تفاوت معناداری وجود دارد.

کلید واژه: صلح، آموزش صلح، برنامه درسی صلح­محور، آموزش ابتدایی، کارشناسان، معلمان