نوجوانان امیدها و سرمايههای آينده جامعه محسوب میشوند. نقش بی بديل اين قشر در روند رشد، توسعه و تعالی کشور بر هیچکس پوشیده نیست، لذا هرگونه سرمايهگذاری برای اين گروه سنی در جهت رشد و شکوفايی به عنوان پشتوانهی اساسی، ضروری است. با توجه به اينکه تعداد بسیاری از نوجوانان ما در مدارس مشغول به تحصیل هستند، آموزش و پرورش یکی از نهادهای بسیار مهم کشور است که با توجه به وظیفه خطیر پرورش افراد اجتماع، مسئولیت عظیمی درغنی شدن هرچه بیشتر سرمایه های علمی و معنوی جامعه برعهده دارد. نیروهای پرورش یافته توسط آموزش و پرورش، باید در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و علمی ایفای نقش کنند. بنابراین هر چه که یک کشور به آموزش و پرورش خود بها دهد و آنرا غنیتر سازد به بیراهه نرفته، بلکه رشد و شکوفائی جامعه را تضمین خواهد کرد. پرداختن به این امر در کشورهای در حال توسعه به دلیل کمبود منابع و امکانات و افزایش سریع جمعیت، پررنگتر شده و اهمیت بیشتری پیدا میکند. از جمله مهمترین نگرانیهای معلمان، مدیران مدارس و خانوادههای دانشآموزان، پیشرفت تحصیلی و جلوگیری از افت تحصیلی آنها میباشد. سؤالی که ذهن هر پژوهشگر را درگیر میسازد این است که "آیا راه حلی وجود دارد که بتوان از منابع مالی و انسانی که هر ساله به میزان وسیعی در آموزش و پرورش کشور صرف میشود بهره بیشتری برد؟". یکی از تدابیر لازم برای بهینهسازی آموزش کشور، پرداختن به مسائل و عوامل موثر بر رشد و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان است. این که چه عواملی بر پیشرفت و موفقیت تحصیلی دانشآموزان تأثیر میگذارد، یا سهم و مشارکت هر عامل چه اندازه است، همواره از حیطه های مورد علاقه پژوهشگران تربیتی و روان شناسان تربیتی بوده است(آکوردینو و اسلانی، 2008)
حصول به اهداف آموزشی با وجود آشفتگی ها و ناسازگاری های عاطفی و رفتاری امری مشکل و غیرممکن است و با توجه به اينکه نوجوانان در مقطع سنی خود با مسائل و مشکلاتی در سازگاری با روابط بین فردی، بلوغ، تحصیلی و... مواجه می شوند ايجاد شايستگیهای لازم برای مقابله مؤثر و کارآمد با چالش های حال و آينده ضروری به نظر میرسد. يکی از راههای ارتقای سطح سازگاری دانش آموزان بهرهگیری از مهارتهای شناختی من جمله آموزش مهارت رفتار جراتمندانه است(برنز، 2008)
آموزش مهارتهای زندگی برای کودکان و نوجوانان همواره به عنوان يکی از اهداف عالی نظام رسمی تعلیم و تربیت بوده است، چرا که رشد و تحول در سايه آموزش اين مهارتها حاصل شده و موجب سازگاری و برقراری ارتباط سالم و صحیح کودکان و نوجوانان با اطرافیان میگردد، بنابراين برنامهريزی قبلی و هدفگذاری دقیق و تلاش مستمر برای آموزش و تقويت آنان ضروری است. جريان ابراز وجود نمودن از کودکی شروع شده و در تمام طول زندگی ادامه دارد. بر اين اساس بديهی است که هرگونه تلاش در خصوص ايجاد و پرورش مهارتهای مهمی همچون رفتار جراتمندانه چه در برنامه درسی رسمی و يا در فعالیت های فوق برنامه مدرسه نمیتواند بدون ملاحظه روند رشد دانشآموزان در ابعاد مختلف رشدی باشد، بهويژه آنکه سالهای حساس رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان مقارن با سنین مدرسه اعم از ابتدائی و دبیرستان است، لذا از آنجا که دانشآموزان اين سنین سرنوشت ساز را در مدرسه سپری میکنند، ناگزير مدرسه موظف است فرصتهای مناسب برای رشد مهارتهای زندگی را فراهم آورد که مهارت هايی نظیر ابراز وجود، ارتباط موثر، کار گروهی و... را شامل می شود (الیوت و همکاران، به نقل از نظری نژاد، 1372).
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رفتار جراتمندانه بر تصمیمگیری و کمالگرایی دختران مقطع سوم دبیرستان انجام شده است تا به اين ترتیب گامی ديگر در جهت تحقق اهداف پیشگیرانه در افزايش سازگاری و بهبود تصمیمگیری و کاهش کمالگرایی منفی نوجوانان برداشته شود کاملا واضح است که اگر اهداف فوق میسر شوند، راهی روشن و هموار جهت شکوفايی و استعدادهای نو، فراهم میگردد. اين امر موجبات تکامل فردی و اجتماعی تک تک افراد جامعه را فراهم ساخته و در نهايت به پیشرفت جامعه در ابعاد گوناگون منتج میشود چراکه نوجوانان امروز تصمیم سازان آینده این مرز و بوم خواهند بود و هرچقدر این تصمیمها مبتنی بر درایت و تدبیر و به دور از وهم و خیال باشد تبعاتی بسیار درخشانتر در برخواهد داشت.بطور خلاصه می توان گفت : به دلایل متعدد بسیاری از نوجوانان ما از توانايی تصمیم گیری و انتخاب اصلح برخوردار نیستند و از طرفی برای اصلاح و درمان بسیاری از نابهنجاریهای شخصیتی همچون کمالگرایی منفی نیاز به آموزش های مفیدی همچون مهارتهای زندگی است تا آنان بتوانند از حداکثر ظرفیتهای ذهنی و توانمندیهای بالقوه خود بهرهمند شوند بیترديد نوجوانان مجهز به مهارت رفتار جراتمندانه که رکن مهمی از مهارتهای زندگی است، نسبت به همسالان خود در شرايط مشابه کارآمدی بیشتری از خود نشان میدهند. بنابراين شناخت صحیح اين قشر عظیم و کوشش در راه حل مشکلاتشان از اهمیت ويژهای برخوردار است (کیامرثی، 1392).