این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد
چكيده
جنگلهای حرا در مناطق ساحلی جنوب کشور ایران قرار دارند و به دلیل کارکردهای بیشمار و ارزشهای زیستمحیطی حفاظت، احیاء و توسعه آنها ضروریست. تصمیمگیری طریقه عمل در مسیری خاص، به صورت آگاهانه جهت نیل به اهداف میباشد تا بدین طریق گزینهای مناسب در میان انواع گزینهها انتخاب شود. یک مسئله مبتنی بر تصمیمگیری مکانی زمانی مطرح میشود که بین وضعیت مطلوب و موجود از دیدگاه تصمیمگیر اختلاف وجود داشته باشد. با توجه به مسئلۀ تصمیمگیری مکانی، ارزیابی صحیح روشها و انتخاب مناسبترین مکان جهت اجرای پروژه با توجه به شرایط حال حاضر یکی از مسائل مهمی است که پیشروی تصمیمگیران قرار دارد. ماهیت چند معیاره بودن تصمیمگیری، انتخاب فنآوری مناسب، فقدان اطلاعات کامل و به روز و کم تجربه بودن تصمیمگیران موجب پیچیدگی موضوع و ایجاد چالش درانتخاب روش تصمیمگیری و نهایتأ انتخاب مکان مناسب جهت اجرای پروژه میگردد. جنگلهای حرا از جمله منابع پایدار میباشد که امروزه توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. تواناییهای سامانه اطلاعات جغرافیایی در زمینۀ مکانیابی سبب شده است تا در مکانیابی مناطق مستعد احیاء بیولوژیک مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این بررسی مشخص کردن مناسبترین مناطق جهت احیاء بیولوژیک جنگلهای حرا با استفاده از روش تصمیمگیری چند معیاره مکانی در رویشگاه سیریک است. در این پژوهش مؤثرترین معیارها جهت مناطق مستعد احیاء بیولوژیک شامل عمق آب، پراکنش گونههای حرا و چندل، نقاط حضور گونه گلخورک، طبقات شیب، بافت خاک، هدایت الکتریکی، خط جزر و مد، ژئومورفولوژی ساحلی، کاربری اراضی (ساحلی) و خورها بودند. سپس با استفاده از نظر کارشناسان و با روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) معیارها پهنهبندی و وزندهی شدند. قاعده های تصمیمگیری همپوشانی شاخص، تحلیل سلسله مراتبی، FUZZY AHP، جهت شناسایی مکانهای بهینه مورد استفاده قرار گرفت. تفسیر خروجیها بیانگر تفاوت در نتایج روشهاست. در نهایت جهت حصول اطمینان از صحت نتایج با کنترل زمینی بررسی شد. روش همپوشانی به عنوان بهترین قاعده تصمیمگیری جهت شناسایی مناطق مناسب جهت احیاء بیولوژیک جنگلهای مانگرو در رویشگاه سیریک استان هرمزگان معرفی گردید.
واژههای کلیدی:
تصمیمگیری، همپوشانی شاخص، فازی،AHP، جنگلهای مانگرو، رویشگاه سیریک