این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد
زمينه و هدف: ابتلا به اختلالات رواني در بسياري از سيستمهاي قضايي به عنوان عاملي جهت تخفيف مجازات در نظر گرفته ميشود. از اينرو روانپزشك قانوني داراي نقشي كليدي در تشخيص تمارض ميباشد. با ينحال اطلاعات اندكي در خصوص شايعترين علايمي كه توسط متمارضين مورد تقليد قرار ميگيرد وجود دارد. اين مطالعه بمنظور ارزيابي اين علايم در ميان متمارضين در جامعه ايراني انجام شده است. روش كار: در اين مطالعه افرادي كه با دستور قضايي بمنظور ارزيابي وضعيت رواني به مركز روانپزشكي قانوني تهران معرفي شده بودند طي يكسال و بر اساس معيارهاي اختلالات رواني DSM-IV مورد ارزيابي قرار گرفتند. 41 مورد كه بعنوان متمارض شناخته شدند، مجددا مورد مصاحبه اختصاصي قرار گرفتند. يافته ها: در اين مطالعه علايم اختلال رفتاري بيشتر از ساير علايم توسط مراجعين مورد تقليد قرار گرفته بود بطوريكه در 75.6 درصد ( حدود اطمينان 95 درصد: 62.5- 88.8) اين علايم ديده ميشد. پس از آن علايم خلقي و عاطفه (65.9%) ، علايم اختلال شناختي (56.1%) ، علايم اختلال تفكر (46.3%)، علايم اختلال ادراك (34.1%) و علايم اختلال محتواي فكر(19.5%) بترتيب شيوع ديده ميشد. در بررسي اين علايم بر حسب سن، جنس، شغل و علت ارجاع جهت بررسي روانپزشكي تفاوت معني داري ميان گروههاي مختلف ديده نشد. تنها علايم اختلال تفكر با سطح تحصيلات مراجعين بطور معني داري افزايش مي يافت (p=0.045). نتيجه گيري: تمارض به علايم بيماري رواني بيشتر در سطوح پايين اقتصادي و اجتماعي جامعه ايراني ديده ميشود و اغلب افراد اقدام به تقليد علايم ساده اي نظير اختلالات رفتاري و علايم خلقي و عاطفه مينمايند. هرچند انجام مصاحبه توسط روانپزشك قانوني ميتواند در تشخيص بيماران واقعي از متمارضين كمك كننده باشد، لازمست مطالعاتي در زمينه اعتبار بخشي به آزمونهاي ارزيابي تمارض در كشور صورت پذيرد.