1ـ1 مقدمه    8 

1ـ2 بيان مسئله تحقيق    13 

1ـ3 اهميت و ضرورت پژوهش    16 

1ـ4 اهداف پژوهش    18 

1ـ 5 فرضيه‌هاي پژوهش    18 

1ـ6 تعاريف عملياتي متغيرها و مفاهيم تحقيق    20 

1ـ6ـ1 نوع متغير‌هاي تحقيق    20 

1ـ 6 ـ2 مراحل اندازه گيري متغير‌ها    21 

1ـ6 ـ3 تعريف متغير‌ها    21 

الف)تعريف مفهومي يا سازه    22 

2ـ1خلاقيت چيست ؟    25 

2 ـ2 تعريف خلاقيت    29 

2ـ3 روند شكل گيري خلاقيت    30 

2ـ4 خصوصيات افراد خلاق    31 

2ـ 5 راه‌هاي پرورش خلاقيت    34 

2ـ6  موانع خلاقيت    37 

2ـ7 انگيزه عاملي جهت تحقق خلاقيت نوشتاري    39 

2ـ 8 نقش آموزش در پرورش نوشتن خلاق    43 

2ـ9 محيط خانواده و تأثير آن بر خلاقيت    46 

2ـ10 نقش تكرار و تمرين نوشتن بر نوشتن خلاق    48 

2ـ11 تأثير مطالعه بر نوشتن خلاق    49 

2-12 نقش قصه گويي در پرورش نوشتن خلاق    52 

2-13 تشويق عاملي كارساز در پرورش نوشتن خلاق    56 

2ـ14 نقش كودكستان و مراكز پيش دبستاني در بروز خلاقيت    58 

2 ـ 15 نقش بازي‌هاي كودكانه در پرورش خلاقيت    59 

2ـ16 تأثير اوقات فراغت بر نوشتن خلاق    61 

2ـ17 مروري بر تحقيقات انجام شده    63 

3ـ1 نوع تحقيق    86 

3ـ2 جامعه آماري و ويژگي‌هاي آن    86 

3ـ3 روش نمونه گيري و حجم نمونه    86 

3ـ 4 ابزار گرد آوري داده‌ها    87 

3ـ5 پایایی و روايي پرسشنامهها    87 

3ـ5ـ2 پايايي و روايي آزمون انگيزه پيشرفت (ACMT)    90 

3 ـ 6 شيوه نمره گذاري آزمون ها    91 

3 ـ 6 ـ 2 نمره گذاري آزمون انگيزة پيشرفت    92 

3ـ7 روش تجزيه و تحليل داده‌ها    92 

4ـ1 يافته هاي توصيفي‌:    94 

4ـ2 يافته‌هاي مربوط به فرضيه‌هاي تحقيق :    108 

5 ـ1  بحث و نتيجه‌گيري    116 

5 ـ2 پيشنهادهاي نظري و عملي پژوهش    120 

5 ـ3  محدوديت‌هاي پژوهش    123 

منابع و مأخذ    125 

پرسشنامه    135 

پرسشنامه شماره (1) ـ محقق ‌ساخته    135 

پرسشنامه شماره(2) ـ آزمون انگيزه پيشرفت    138 

پرسشنامه شماره (3) ـ آزمون خلاقيت    144 

 

1ـ1 مقدمه    

     جامعه‌ي پويا  و پرتلاش امروزي يك لحظه درنگ نمي كند تا بتواند به فنون جديد و قدرت والاي علمي دست پيدا كند . در چنين عصري كه عصر شكوفايي و بهره جستن از نبوغ بزرگان علمي، پژوهندگان ،مخترعين ، مبتكرين، صنعتگران و... است براي اداره سازمان‌هاي اجتماعي ـ فرهنگي ـ اقتصادي و آموزش جامعه به فكر و ذهن افراد خلاق   نياز است ،  تا بتوان همگام و همپاي پيشرفت جامعه به پرورش  افراد خلاق اقدام نمود. 

     بسياري بر اين عقيده‌اند كه خلاقيت  امري ذاتي است و فقط خداوند اين وديعه خود را به عده‌اي از انسانها بخشيده و قابل آموزش و آموختني نيست . عده‌اي با اين عقيده مخالفند و ابراز مي دارند خداوند به همه انسانها يكسان نعمت بخشيده اين افراد (خلاقان) از اين نبوغ خدادادي خود ، بيشترين بهره را برده‌اند و نيز معتقدند كه خلاقيت صفت مشترك تمامي انسانها است كه با پرورش آن مي توان آن را از حالت ركود درآورد و از حالت بالقوه به بالفعل تبديل كرد و بالعكس مي‌توان خلاقيت را با آموزش ناصحيح و غلط از ريشه خشكاند. تحقيقات ادعاي گروه دوم را تصديق كرده و خلاقيت را صفت مشترك تمام انسانها دانسته ، اما مقدار و نوع خلاقيت از فردي به فرد ديگر متفاوت مي‌دانند و هر انساني به نوعي از خلاقيت خود بهره مي‌برد يكي زياد يكي كم(پيرخايفي،1376). اين تحقيقات نشان داده است كه رشد و پرورش خلاقيت از همان بدو تولد و دوران كودكي آغاز مي‌شود و در دوران دبيرستان به مرحله شكوفائي خود نزديك مي‌شود. البته اگر اين توانايي در انسان پرورش يابد تا پايان عمر به غناي والاي علمي آن افزوده مي‌شود.  

     پيرخايفي (1376) آموزش خلاقيت را امري حياتي مي‌داند كه بايد در سطوح مختلف تحصيلي به صورت همگاني انجام گيرد و اين آموزش همگاني متضمن انعطاف پذيري ذهن ، توانمندي شخصيت انسان (پرورش روحيه‌ي استقلال و اعتماد به نفس) و ايجاد زمينه و بسترهاي مناسب اجتماعي فردي و خانوادگي است. جداي از آموزش همگاني و عمومي آموزش ويژه نيز از ضروريات است . با آموزش ويژه، فكر به طور خاص در يك زمينه ، مهارت مطلوب و مناسب را كسب مي‌كندو به اصطلاح اهل علم تخصص مي‌يابد. تفاوت اساسي موجود ميان آموزش همگاني و آموزش ويژه اين است كه در آموزش همگاني فرد ياد مي‌گيرد كه چگونه در خدمت خود باشد و قابليت‌هاي خود را بشناسد و  به استعدادهايش در زمينه‌هاي مختلف پي ببرد، امّا در پرورش ويژه فرد علاوه بر شناخت قابليت‌هاي خود به خدمات اجتماعي نيز توجه مي‌كند و ياد مي‌گيرد كه چگونه در خدمت جامعه باشد و خود را وقف اجتماع نمايد . فرد به صرف داشتن انديشه‌هاي خلاق به ما تضمين نمي‌دهد كه حتماً اين انديشه را در هر سطحي از خلاقيت كه مي‌خواهد باشد مي‌تواند به مرحله بازدهي و توليد برساند قطعاً در اين راه عوامل شخصيتي بسياري وجود دارند كه مانع از به نتيجه رسيدن انديشه خلاق افراد مي‌شوند. عواملي چون ـ اعتماد به نفس پايين ـ نبود اراده و پشتكار ـ اضطراب ـ تشويش خاطر ـ دل نگراني ـ وسواس ـ خود كم بيني ـ حساس نبودن نسبت به پديده‌ها ـ تمايل به همرنگي و يكنواختي فكر از عواملي به شمار مي‌‌روند كه راه را بر انديشه خلاق مي‌بندد . از اين رو تدارك ديدن زمينه‌اي كه باعث برطرف ساختن عوامل شخصيتي ذكر شده مي‌شود ، مهمترين قدم براي رشد انديشه به شمار مي‌رود. در اين ميان تأكيد ويژه بر نقش خانواده و در مرحله‌ي دوم مدرسه است . 

     اديسون (به نقل از ميرزا آقايي ، 1382) اظهار مي‌دارد كه : تمام پيشرفتهاي عالم گيرش من جمله اختراع برق را مديون تفكر منظم و يادداشت برداري دقيق است . اين گفته اديسون نقش نوشتن را واضح و روشن بيان مي‌كند. 

     انسان با نوشتن باعث مي‌شود كه كلمات بر روي كاغذ نقش بگيرند و جاودانه شوند و چشمان آدمي را بار ديگر وادار به تحريك كنند و به دنبال آن ، نگاه‌ها به حركت در مي‌آيند و چرخه‌اي از نگاه ها ـ سكوت ـ تفكر و نوشتن شكل بگيرند . اگر انسان بخواهد به افكار نو برسد بايد بنويسد و لحظاتي از عمر خويش را (چه روز و چه شب) به نوشتن اختصاص دهد. او با نوشتن ، درست فكر مي‌كند و با ظهور افكار جديد، چرخي را به حركت وا مي‌دارد كه انتهايش رسيدن به كلمات جديد است انسان با نوشتن تلاش مي‌كندبا خود صحبت كند. زماني را كه آدمي صادقانه با خود شروع به صحبت كردن مي‌كند و ارتباطي با درون خود بر قرار مي‌كند، سبب بيداري درونش مي‌شود. تكامل بشر از طريق كشف و ثبت تجربيات صورت پذيرفته است. زماني كه انسان با نوشتن به افكار خويش وسعت مي‌دهد اين اقدام  زمينه ساز جهت وجود ديگري در انسان مي‌شود. در چرخه نگاه ـ سكوت ـ تفكر محصول زيبايي بنام هنر نوشتن نهفته است . نوشتن مي‌تواند زمينه ساز شكو‌فايي افكار نو در انسان شود (ميرزا آقايي ، 1382). 

     واقعيتي كه نمي‌توان از آن فرار كرد اين است كه توفيق در نوشتن شباهت زيادي به توفيق در هر كار مشكل دارد. اين توفيق مستلزم گذراندن يك دوره طولاني كار آموزي است كه طي آن، شخص مباني هنر نوشتن مي‌آموزد و با اصول پر رمز و راز آن آشنا مي‌گردد. انسان براي التيام درون خود مي‌نويسد اگر چه در عالم رؤيا سير مي‌كند . او بدون توجه به پاداش به تلاش مي‌پردازد تا بتواند خود را باور كند و ذهن خود را بارور سازد. البته نقش قريحه و استعداد فردي در كسب اين مهارت بسيار مهم است.با نويسندگي مي‌توان به صورت چشمگيري قدرت تصور را پرورش داد و آزمايش‌هاي علمي ، سيال بودن  در نويسندگي را به عنوان شاخص اساسي استعداد خلاقيت ارزيابي نموده است (اسبورن ، 1966 ، ص44).  

     نوشتن به انسان گشادگي فكر و وسعت ديد مي‌دهد . انسان هر گاه به بازي با كلمات مي‌پردازد از ميان حصار درون خارج شده و به كاوش در درون ديگران مي‌پردازد و از دسترنج آنها استفاده مي‌برد و به توسعه فكرديگران مي‌پردازد. 

     بارها شاهد بوده‌ايم كه نويسنده‌اي به دلايلي نتوانسته كتابي را به پايان برساند ولي ديگري به نحوي شايد مطلوب‌تر ادامه مي‌دهد يا نويسنده‌اي به زبان شيرين‌تر داستاني را به زبان خود با بهره گيري از كتاب ديگری نقل مي‌كند.اين نمونه‌اي از گشادگي فكر است. 

     اسبورن  (1966) معتقد است : « گشادگي فكر براي خلاقيت آنقدر مهم است كه بايد عواملي را كه ممكن است راه نفوذ مغز را در جستجوي ايده‌ها ببندد از خود دور كنيم . براي پاستور وقتي كه به جنوب فرانسه براي نجات مردم رفت آسان بود كه علت بيماري كرم ابريشم را كشف شده تلقي كند پرورش دهندگان كرم ابريشم كوشيدند كه نظريات خود را در زمينه اين بيماري كه چه بود و چه چيز‌هايي باعث آن مي‌شوند به او بقبولانند اگر وي تئوريهاي آنان را در اين مورد قبول مي‌كرد هرگز قادر به يافتن پاسخي كه براي كشورش آنقدر با ارزش بود نمي‌شد» (ص68) .   

     عده‌اي معتقدند كوشش فكري كار آساني است اما با وجود اين اعتقاد كمتر به كوشش فكري حساب شده دست مي‌زنند . شاهد اين مدعا اين است كه بارها ديده‌ايم همزمان با پخش آهنگ يا تصنيفي شنونده به همنوايي با خواننده مي‌پردازد ولي به محض خاموش گشتن صدا ـ صداي زبان همراه از حركت مي‌افتد حتي اگر بارها آهنگ را زمزمه كرده باشد . اين سكوت و سقوط نتيجه‌ي عدم كوشش فكر و تفكر عميق است (اسبورن ، 1966 ، ص165). 

     اگر به جمع دانشجويان سال آخر دانشگاه‌ها برويد و از سختي دوران تحصيل از ايشان سوال كنيد اكثر آنها از مشقت و سختي نوشتن پايان نامه ياد می كنند . آيا آنها ...