اثربخشی درمان فرد محور و روانشناسی شناختی مشاوره گروهی الدین روی خودانگاره، افسردگی و انعطاف‌پذیری در نوجوانان باردار شده خارج از ازدواج
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان شخص محور روانشناسی و شناختی مشاوره گروهی الدین روی خودانگاره، افسردگی و انعطاف‌پذیری بارداری خارج از ازدواج در نوجوانان انجام شد. این مطالعه دربرگیرنده ۵۵ نوجوان باردار خارج از ازدواج در سه مرکز زنان بی‌سرپرست KEWAJA، Rhaidatus Sakinah و Taman Seri Puteri Cheras (JKM) بود. افراد به دو گروه درمانی و یک گروه کنترل طبقه بندی شدند. مقیاس خودانگاره چند بعدی (MSCS)، پرسشنامه افسردگی بک (BDI) و مقیاس نگرش انعطاف‌پذیری نوجوانان (ARAS) برای ارزیابی خودانگاره، افسردگی و انعطاف‌پذیری بارداری خارج از ازدواج نوجوانان اجرا شد. طرح کنترل پیش آزمون و پس آزمون برای این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های پژوهش با استفاده از تجزیه و تحلیل توصیفی توسط ANOVA، MANCOVA و Tuckey Post Hoc با سطح معنی داری ۰٫۰۱ و ۰٫۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همه افراد گروه درمان جلسات مشاوره گروهی را برای ۷ هفته متوالی یک بار در هر هفته دریافت نمودند. گروه فرد محور و روانشناسی شناختی مشاوره گروهی الدین کاهش معنی داری (قبل از آزمون نسبت به پس آزمون) در افسردگی و افزایش در خودانگاره و انعطاف‌پذیری بارداری خارج از ازدواج نوجوان را نشان دادند.
کلمات کلیدی: فرد محور، خودانگاره، افسردگی، انعطاف‌پذیری.
———————————————
عنوان اصلی مقاله: The effectiveness of person-centered therapy and cognitive psychology ad-din group counseling on self-concept, depression and resilience of pregnant out-of-wedlock teenagers
ترجمه فارسی عنوان: اثربخشی درمان فرد محور و روانشناسی شناختی مشاوره گروهی الدین روی خودانگاره، افسردگی و انعطاف‌پذیری در نوجوانان باردار شده خارج از ازدواج
تعداد صفحات انگلیسی: ۶ صفحه
تعداد صفحات ترجمه فارسی: ۱۰ صفحه
سال مقاله: 2014
شاخه: روانشناسي
-مقدمه
مشاوره گروهی یکی از مداخلات کمک کننده به نوجوانان در روند مشاوره است. بر اساس Gladding 2008 مشاوره گروهی به دارا بودن خواصی مانند پیشگیری، توسعه و شفا و اثرات درمانی مؤثر توصیف شده است. بنابراین مشاوره گروهی یک روش مناسب برای کمک به مقابله با مشکلات روانی نوجوانان باردار است. مطالعات انجام شده توسط محققان قبلی نشان داده است که نوجوانان باردار شده خارج از ازدواج خودانگاره کم، افسردگی بالا و انعطاف‌پذیری کم دارند.
مطالعات انجام شده توسط محققان غربی و ملی اثربخشی مشاوره گروهی را در پیشگیری و درمان نشان داده‌اند و بهبود در فرایند سازگاری درونی به انطباق کمک کرده است.
نظریه ای که گروه مشاوره فرد محور یکپارچه داشت توسط راجرز (1940) تأسیس شد. روش دوم نظریه الدین روانشناسی شناختی است. این نظریه توسط عثمان (2001) تأسیس شد.
بنابراین، این مطالعه دو ماژول بر اساس رویکرد گروه مشاوره فرد محور (KKPI) و روش روانشناسی شناختی الدین (KKPKAD) که بر توسعه، پیشگیری و درمان تاکید می‌کند، مشخص می‌شود. مشاوره گروه برای بهبود خودانگاره (KK)، کاهش افسردگی (K) و افزایش انعطاف‌پذیری (DT) ختران نوجوان که خارج از ازدواج باردار شده‌اند، استفاده خواهد شد. پس از انجام، محققان اثربخشی مداخلات را اندازه گیری خواهند کرد.