مقدمه:

ما هر لحظه به نوآوری نیاز داریم؛زیرا نوآوری نمود ظاهری خلاقیت و زیربنای نوسازی است.نوآوری محرکی قوی و ابزاری مؤثر برای حل مشکلات و نردبانی مطمئن برای پیشرفت و تعالی است.حاصل نوآوری،تغییر و تحول در نگرش ها و آغاز جنبش در روش ها،راهبردها و برنامه های اجرایی است.بنابراین،برای جبران عقب ماندگی های تاریخی و تکرار افتخارات گذشته خود،به نوآوری و خلاقیت نیاز مبرم داریم.در حقیقت نیاز ما به جنبش نوآوری در سطح کشور،جنبه ای عام دارد و در قلمرو آموزش و پرورش به گونه ای خاص قابل طرح است.چنین نیازی ما را ملزم می کند که بکوشیم تا نوآوری در آموزش و پرورش نهادینه شود؛یعنی این جنبش در عمل،به جریانی فرهنگی ـ تربیتی تبدیل گردد.آن وقت است که می توانیم با همت و خرد جمعی،بین ایران سربلند امروز،افتخارات تاریخی دیروز و ایران سرافراز فردا،پلی استوار برقرار کنیم؛پلی که در اعصار آینده گذرگاه تمدن ایران اسلامی برای جهانیان باشد.

می دانیم که آموزش وپرورش زیر بنای واقعی پیشرفت در در هر جامعه ای است ونهادهای هر کشوری مستقیماً از آموزش وپرورش تغذیه می شوند.بنابراین پیشرفت هر نهادی به پیشرفت آموزش وپرورش وابسته است وبرای پیشرفت آموزش وپرورش هم در حال حاضر، ضروری ترین گام آن است که از نوآوری وخلاقیت در داخل آموزش وپرورش استقبال شود.به کلامی دیگر،باید معلمان ،مدیران ودانش آموزان خلاق ونو آوری وحتی پدر ومادرهای مبتکر مورد تشویق وحمایت قرار گیرند.بهترین نوع تشویق هم آن است که نوآوری های کوچک هرگز ناچیز شمرده نشوند.بسیار دیده شده است که نوآوری های به ظاهر کوچک،در سایه ی تشویق وراهنمایی درست ،به تدریج به نوآوری های بزرگ تر وپیشرفته تبدیل شده اند.

اهمیت موضوع:

رشد سریع جمعیت وبروز تحولات شگفت انگیز در زمینه ی علوم وفنون وتأثیر آن بر کلیه ی شئون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی،سیاسی و...  ایجاب می کند که مدارس ،دانشگاه ها ودیگر مراکز آموزشی وپرورشی ،نه تنها خود را با این پیشرفت ها همگام وهماهنگ سازند،بلکه در برخی زمینه ها خود پیشتاز وعامل اصطلاحات وتغییرات بنیادین در جامعه باشند.امروزه ،بیشتر جوانع برای جبران رکودهای گذشته ورفع موانع در روند پیشرفت کشور،نظام آموزشی خود را مورد تجدید نظر قرار می دهند وبرای آنکه از تکرار اشتباه وتحمل هزینه های سنگین جلوگیری کنند،از نتایج تحقیقات وتجارب علمی وفنی کشورهای دیگر در زمینه ی آموزش وپرورش،به تناسب شرایط ونیاز های کشور خویش بهره می گیرند.بدیهی است که شتاب در پذیرفتن صرف روش ها ونوآوری های دیگران در نظام آموزش وپرورش، معقول نمی باشد،زیرا یکی از رسالت های بسیار مهم این نظام،حفظ ارزش های اجتماعی،اعتقادی،فرهنگی، ... جامعه است.امام خمینی (ره) در این ارتباط فرمودند:

«اکنون،بر معلمان متعهد ومسئول دبستانی ودبیرستانی است که با کوشش خود جوانانی را تحویل دانشگاه ها دهند که با آگاهی از انحرافات گذشته دانشگاه بر فرهنگ غنی ومستقل اسلامی ایران تکیه کند وبر اساتید متعهد است .... وجوانانی متعهد نسبت به مصالح کشور وآگاه به اهداف اسلام،تحویل جامعه دهند ومطمئن باشند که با این خدمت،استقلال وآزادی کامل میهن عزیزشان تضمین خواهد شد.» 

بنابراین پذیرش هر گونه نوآوری ـ از جمله فن آوری آموزشی ـ باید با مطالعه ودقت فراوان صورت گیرد.ودر عمل نیز،باید تجارب ملل دیگر به تدریج وارد نظام آموزش وپرورش شود تا شرایط وزمینه های لازم برای رشد دانش، فنون وفرهنگ ملی وبومی بوجود آید.چنین نگرشی،نظام آموزش وپرورش هر کشور را زنده وفعال نگه می داردوسبب می شود که فن آورهای مناسبی در نظام تعلیم وتربیت جامعه ظاهر وشکوفا شود.

نوآوری در آموزش و پرورش

انتقال آموزش باید از راه های گوناگون صورت پذیرد وبه هر فرد امکان داد که راه فرا گیری خود را آزادانه وانعطاف پذیر انتخاب کند.باید به آموزش نیمه وقت،آموزش از راه مکاتبه وانواع طرق خودآموزی،به اندازه ی آموزش تمام وقت اهمیت داده شود.شیوه ها وامکانات گوناگون برای آموزش فراهم شود،مفهوم نظام آموزش باز،برای عموم روشن گردد ومحدودیت ها دراین ارتباط رفع شوند.

چکیده

در طی سالهای گذشته در مجموعة وزارت آموزش و پرورش تحولات مثبتی ایجاد شده است و دلسوختگان انقلاب و هم رزمان شهیدان رجایی و باهنر،برای اصلاح ساختار آموزش و پرورش و ایجاد تحولات مثبت درآن به طور مداوم تلاش کرده اند.

مردم وظیفه دارند که در این امر انسانی از همکاری با آموزش و پرورش دریغ نورزند،چنان که تاکنون افراد نیکوکاری در گوشه و کنار میهن اسلامی،گام های مؤثری در این زمینه برداشته و مدارسی را احداث کرده اند. امید است که برای رفع کمبود های  آموزش و پرورش ،عزمی ملی ایجاد شود و مردم با دولت اسلامی تا رفع کامل آن ها همکاری نمایند.باید اذان داشت که ارتقای عملی و اخلاقی کودکان،نوجوانان و جوانان که استقلال و آزادی کشور در گرو تربیت صحیح آنان است،نیازمند همتی والاست و نقش معلمان و مربیان به عنوان اساسی ترین و مؤثرترین نقش ،مطرح می باشد که امام (ره)فرموده اند:

«باید دستگاهای آموزشی متعهد و دلسوز برای نجات کشور،اهمیت ویژه ای در حفظ نو پایان و جوانان عزیزی که استقلال و آزادی کشور در آینده منوط به تربیت صحیح آنان است،قائل باشند و نیز از این روست که نقش معلمان و اساتید در تربیت و تهذیب دانش آموزان و دانشجویان به عنوان اساسی ترین و مؤثرترین نقش مطرح می گردد.»

نتیجه گیری

هزاره  ی سوم،فرایند تغییر و نو شدن دائمی اطلاعات است.به تناسب این تغییر،ماهیت و بنیادهادهای ثابت علمی نیز تغییر کرده است.علم،دیگر به عنوان افزودن به اکتشافات قبلی مطرود است.[قدمی و نیازمند1382] اکنون دیگر علم مدیریت بر شناخته ها و برنامه ریزی