آئين نگارش فارسی
بسیارى از مشتاقان نویسندگى مى پرسند: از کجا باید شروع کرد؟ آیا هر کسى مى تواند نویسنده شود؟...
می توان گفت که براى نویسنده شدن باید هم ذوقى نهفته داشت; هم آن را کشف کرد; هم با تمرین و کوشش این ذوق را پرورش داد.
براى نگارش چه باید کرد؟
    خواندن و اندیشیدن: هر نویسنده اى باید هر روز صفحه اى به صفحات خوانده خود بیفزاید و روزهاى این رویّه را با پشتکار ادامه دهد. این که چه بخوانیم، تابع آن است که بیشتر به کدام موضوعات علاقه داریم. امّا فراموش نکنید که یک چیز براى همه نویسندگان ضرورت دارد: خواندن آثارى که شاهکارهای ادبی محسوب می شوند. در این میان، نقش «شعر نو» و دیگر آثار امروزى، در کنار آثار کهن، فراموش نشود; حتّى اگر به دلایلی در مورد پیدایش و عوارض هنر امروز، سئوالات جدّى داشته باشید.
    نوشتن و نوشتن و نوشتن: فراموش نکنید که اگر نویسنده حتّى یک روز از قلم زدن دست کشد، ذوف هنرى خود را به اندازه همان یک روز دچار افسردگى مى کند. نکته مهم این است که هرگز صرفاً منتظر سفارش کار نگارشى نباشیم. بخشى از زندگى هنرمند باید وقف گرایش هاى هنرى اش شود، حتّى اگر در لحظه، کسى مشتاق و خریدار اثرش نباشد.
رعایت مراحل نگارش
(1) تفکّر.
(2) تهیّه طرح: طرح چهار چوبى است براى یک نوشته که در آن، چشم انداز آینده نویسنده روشن مى شود.
(3) گردآورى و دسته بندى اطّلاعات.
(4) تهیّه سیاهه آزمایشى: در سیاهه آزمایشى، مطالب به ترتیب زمان تهیّه مى شوند و به حسب دسترسى به منابع، بر کاغذ مى آیند؛ بى آن که درباره تقدّم و تأخّر یا کلّیّات و جزئیّات آن ها تصمیم گرفته شود.
(5) تهیّه سیاهه نهایى: در سیاهه نهایى، پس از تأمّل و بازنگرى کافى، هم در ترتیب مطالب تجدید نظر مى شود و هم برخى از مطالب غیر لازم حذف مى گردند.
(6) تهیّه پیش نویس: در این مرحله، سیاهه نهایى قلمى مى شود، یعنى تبدیل به یک نوشته منسجم می شودو قواعد خاصّ نگارش و ویرایش در آن، اعمال مى گردد.
(7) نقد و نظر و بازبینى: نویسنده خوب همواره از شتاب مى پرهیزد. یکى از اصول پیشرفت در نویسندگى، همین است که نویسنده مرتّباً خود را مَحَک زند و پس از تهیّه پیش نویس، آن را به دقّت بازبینى کند و نقائص کار خود را پیدا کندو در صورت نیاز، با اهل نظر به مشورت بپردازد.
(8) ویرایش: اگر نویسنده اى توان ویرایش دارد، مى تواند ویراستار اثر خود باشد. امّا معمولا بهتر است که حتّى نویسندگان توانا، آثار خود را به قلم ویراستار دیگرى بسپارند; ویراستارى که توانایی خود را در این زمینه به اثبات رسانده باشد.
پرسش هاى مهم پیش از نگارش
نقطه  (. )
1ـ پس از پایان جملهٔ کامل: سعدی شاعر بزرگی است.
2ـ در صورتی که واژه‌ای به جای جمله کامل به کار رود، پس از آن نقطه گذاشته می‌شود:
بله.
نه.
کتاب. ( مثلاً در پاسخ « چه خواندی؟»)
3ـ پس از هر حرفی که به صورت نشانه‌های اختصاری به کار رفته باشد:
م. ت . ج ( = محمدتقی جعفری)
هـ . ق.
P.T.T
در جاهایی که نباید از نقطه استفاده کرد:
1ـ پس از عنوان کتاب یا مقابله؛ حتی اگر عنوان، جمله کامل باشد:
درست : کتابی که دنیا را دگرگون کرد
نادرست: کتابی که دنیا را دگرگون کرد.
2ـ پس از عنوان‌های اصلی و فرعی:
درست: روزی که علی (ع) به طرف صفین رفت
نادرست: روزی که علی (ع) به طرف صفین رفت.
ویرگول (،)

1, 2 , 3 , …/1,2,3,…/a1,a2,a3,…

نقطه ـ ویرگول ( ؛)

دو نقطه (: )

سه نقطه ( … )

علامت سئوال (؟)

علامت تعجب ( ! )

گیومه «    »
شکل گیومه در کشورهای مختلف، متفاوت است:
فرانسوی ( بی‌گوشه)       « »
فرانسوی ( با گوشه)     >> <<
آلمانی( یکی روی خط کرسی و دیگری پایین آن)     ،، ,,
انگلیسی فرد( یکی و بالای خط کرسی)           ‘،
انگلیسی زوج ( دو تا و بالای خط کرسی)        ,,   ،،
ـ در فارسی گیومهٔ فرانسوی بی‌گوشه « » و گاهی هم گیومهٔ انگلیسی زوج، استفاده می شود: «اخلاق ناصری»، ’’ اخلاق ناصری “
موارد استفاده از گیومه:

پرانتز ( )

پرانتز گل‌دار

قلاب/ کروشه [  ]

تیره یا خطّ فاصله ( ـ )

خط ممتد ( ــــــ)
از این نشانه‌ها برای برجسته کردن پاره‌ای واژه‌ها یا جمله‌ها استفاده می شود.
خط موج‌دار (      )
برای ایرانیک و یا ایتالیک کردن کلمه یا عبارت و یا نام کتاب‌ها.
خط مایل / ممیز(   /   )
1ـ برای نشان دادن کلمه‌های معادل: ویرایش صوری / فني
خط تاب‌دار / ابرو ( ~)

نشانهٔ تکرار/ ایضاً ( ً )

پیکان (  )

ستاره *