فرزندخواندگی در بین مسلمانان ایران تا اواخر سال 1353ش جایگاه قانونی نداشت. نیاز جامعه و خانواده‏ها و لزوم حمایت از اطفال بدون سرپرست سبب شد که در اسفندماه آن سال، قانونی با نام: «قانون حمایت از اطفال بدون‏سرپرست» به تصویب برسد. در این قانون ضوابطی در زمینه شرایط و خصوصیات زن و شوهری که مایل به پذیرش کودک بی‏سرپرست در خانواده هستند، مشخصات طفل بدون‏سرپرست، نحوه واگذاری طفل، مرجعی که صلاحیت واگذاری بچه به خانواده دارد و آثار حقوقی این نهاد حقوقی پیش‏بینی شده است.

فهرست مطالب
1. مختصری در مورد فرزند خواندگی
2. شرایط سرپرستان
2. 1. اعضای یک خانواده و زن و شوهر بودن سرپرستان
2. 2. اقامت داشتن زوجین سرپرست در ایران
2. 3. تراضی زوجین سرپرست
2. 4. فاقد فرزند بودن سرپرست‏ها
2. 5. داشتن سن لازم
2. 6. نداشتن سابقه کیفری مؤثر
2. 7. اهلیت زوجین سرپرست
2. 8. صلاحیت اخلاقی سرپرست
2. 9. تمکن مالی سرپرست
2. 10. مبتلا نبودن سرپرست‏ها به بیماری‏های صعب‏العلاج
2. 11. عدم اعتیاد   
2. 12. تدین به اسلام
3. شرایط فرزند خوانده
3. 1. کم سن بودن کودک
3. 2. ناشناس بودن خانواده کودک   
4. نحوه واگذاری طفل و مرجع صالح
4. 1. تقاضانامه
4. 2. مرجع رسیدگی
5. آثار فرزند خواندگی
5. 1. حضانت و تربیت طفل
5. 2. نفقه
5. 3. اداره اموال و نمایندگی قانونی فرزندخوانده
5. 4. اطاعت فرزندخوانده از سرپرست‏ها
5. 5. حرمت ازدواج
5. 6. نام خانوادگی
5. 7. توارث
5. 8. قطع نشدن رابطه فرزندخوانده با پدر و مادر اصلی و سایر اقارب نسبی
5. 9. رابطه‏نداشتن فرزندخوانده با اقارب نسبی و سببی و رضاعی سرپرست‏ها
6. پایان فرزندخواندگی
6. 1. بطلان فرزندخواندگی
6. 2. فسخ فرزندخواندگی   
7. نتیجه
منابع و پی نوشت ها