بخشی
از متن اصلی :
امسال براي دوستداران قصه - خاطره‌هاي پرويز دوايي، سال خاطره‌انگيزي
دارد مي‌شود.
بعد از چاپ مجموعة «بلوار دل‌هاي شكسته»،
خبر رسيد كه ترجمة دوايي از فيلم‌نامة «جاني
گيتار» هم بعد از مدت‌ها مجوز چاپ گرفته است و دوايي در كار آماده‌سازي كتاب «نامه‌هاي
پراگ» نيز هست.
به اين‌ها اضافه كنيد چاپ دوم «ايستگاه
آبشار» و چاپ چهارم «تنهايي پرهياهو» كه در همين هفته به بازار آمدند.
ظاهرا نثر سهل و ممتنع پرويز دوايي دارد ارزش خودش را نشان
مي‌دهد و روز به روز هواخواهان بيشتري پيدا مي‌كند.
اين دو صفحه پرونده كوچك، براي اداي دين
و لذتي كه سال‌هاست از آثار دوايي برده‌ايم شايد كمترين كار ممكن باشد، كه حالا با
اين خبرهاي خوب - كه يك‌جا احاطه‌مان كردند- بهانه و فرصتش به دست آمد.
حالا ديگر نوشتن دربارة پرويز دوايي داستان‌نويس
(و نه فقط منتقد سينما)، به اندازة سه چهار سال قبل كه براي اولين بار درباره‌اش نوشتم،
خيلي عجيب نيست.
كم‌كم دارد حقانيت‌اش ثابت مي‌شود و خواننده‌هاي
كتاب‌هاي ادبي، يواش‌يواش مي‌پذيرند نوشته‌هاي دوايي زير عنوان «قصه» چاپ و درباره‌اش
بحث شود. همين الان كه اين يادداشت را مي‌نويسم مجموعة قصة «ايستگاه آبشار» پرويز دوايي
قرار است به چاپ دوم برسد و مجموعه‌هاي قديمي‌ترش بعضي‌ها كمياب‌اند يا به چاپ‌هاي
دوم و سوم رسيده‌اند.
ما البته پرويز دوايي را پيش‌تر از اين‌ها
كشف كرديم. نه با نقد فيلم‌هايش كه به سن ما قد نمي‌داد و معروف‌ترين‌هايش متعلق به
اواخر سال‌هاي 1340 و اوايل 1350 بود، بلكه با بهاريه‌هايي كه تك و توك از پراگ مي‌فرستاد
و در مجلة «فيلم» آن سال‌ها، هر چند ماه يك بار چاپ مي‌شدند.
این فایل به
همراه چکیده ، فهرست مطالب ،
متن
اصلی و منابع تحقیق با فرمتword در اختیار شما قرار می‌گیرد
تعداد صفحات : 11