بخشی
از متن اصلی :
اوسامو دازایی هنوزهم مدرن ترین و محبوب
ترین نویسنده ی ژاپن به شمار می آید. حتا رنگین نامه های ژاپن هنوز از او می نویسند
و افسانه هایی درباره ش می بافند نظیر افسانه بافی رنگین نامه های غرب درباره ی الویس
پریسلی.
دازایی شاعرانه نمی نوشت. از نور ِ ماه در برکه ی پر از
شکوفه ی گیلاس. از انسان می نوشت که تصادفی در ژاپن زندگی می کرد، اما می توانست هم که در
نیویورک ِ هنری میلر، پاریس ِ ژانه
ژنه و یا هرجای دیگری زندگی کند.
دازایی بارها دست به خودکشی زد. نخستین بار در بیست ساله گی. آخرین بار با خودکشی دوگانه در سی و نه ساله گی
درگذشت.
در شب 13 جون 1948 ناپدید شد. روزنامه ها
در 15 جون خبر ناپدیدشدن اش را دادند. پلیس به جست و جوی او در کانال تاماگاوا در نزدیکی
خانه ش پرداخت. دازایی در یکی از داستان هاش این کانال را "رودخانه ی آدم خوار"
نامیده بود. فصل باران آغاز شده بود و کار جست و جو را در رودخانه ای که آبش بالا می
آمد، مشکل می کرد.
صبح 19 جون، جسد او که با طناب به تومی
یامازاکی (Tomie Yamazaki)
بسته شده بود، پیدا شد.
19 جون، سی و نهمین زادروز دازایی یا به
حساب ژاپنی ها: چهلمین بود.
ژاپنی ها برای خودکشی واژه های گوناگونی
دارند. درست مثل اسم های متفاوت برای دانه های برف. دو تا از این واژه ها شهرت جهانی
یافته اند: هاراکیری و کامی کازه (harakiri
وkamikaze).
سامورایی های قدیم دو شمشیر همراه خود داشتند،
یکی برای مبارزه با دیگران و یکی برای کشتن ِ خود. اگر خود را می کشتند، حرف از
"هاراکیری" در میان بود که Seppoekoe
هم نامیده می شود. شکلی از خودکشی که حق ویژه ی سامورایی ها و اشراف
زاده گان بود.
این فایل به
همراه چکیده ، فهرست مطالب ،
متن
اصلی و منابع تحقیق با فرمتword در اختیار شما قرار می‌گیرد
تعداد صفحات : 28