بخشی
از متن اصلی :
غزل، یكی از قدیمی‌ترین قالب‌های شعر فارسی
است كه شاید اگر در ادبیات جهان دنبالش بگردیم شكل‌هایی نزدیك به همین قالبی كه در
زبان فارسی وجود دارد را بتوانیم بیابیم.
غزل، یكی از قدیمی‌ترین قالب‌های شعر فارسی
است كه شاید اگر در ادبیات جهان دنبالش بگردیم شكل‌هایی نزدیك به همین قالبی كه در
زبان فارسی وجود دارد را بتوانیم بیابیم. وقتی انواع ادبی را تقسیم می‌كنند، یكی از
گونه‌های ادبیات كه نوع اصلی نیز محسوب می‌شود، تغزل است؛ كه باید خود را در قالبی
نشان داده ، محملی برای ارایه خود داشته باشد كه ادبیات فارسی این را به عهده شعر نهاده
است، یعنی هنر كلامی كه تغزل را حمل می‌كند، شعر است غزل چون توانسته است تغزل را با
خود حمل كند، پیشینه‌ی بسیار دوری دارد؛ حتا در مراجعه به اوایل شكل‌گیری شعر فارسی
نیز با غزل مواجه می‌شویم.درواقع، بعد از سروده‌های شهید بلخی، غزل وارد ادبیات ایران
می‌شود. با تقسیم‌بندی‌های دوران شعر فارسی ،دقیقا همراه با شكل ویژه‌ای كه حكومت بر
رعایای خود داشت، غزل هم شیوه خاصی را برای خودش در نظر گرفته است، وقتی می‌شود راحت
و بدون پرده‌پوشی صحبت كرد، می‌بینیم كه غزل از عناصری استفاده می‌كند كه عناصری با
نظایر بیرونی هستند كه این امر در اشعار شاعرانی مانند فرخی، انوری و ... كه متعلق
به سبك خراسانی هستند، مشاهده می‌شود.بعد از حمله مغول كه نمی‌شد خیلی از حرف‌ها را
بیان كرد، غزل این وظیفه شاعران را به عهده می‌گیرد و هنگام سخن گفتن از شاهد، می و
سرو، جای یك كاراكتر ساده در شعر، سعی به تبدیل كردن نماد دارد كه بتواند معانی مختلفی
را با خود حمل كنند. این امر در سبك عراقی بیشتر دیده می‌شود.
در سیر سیاسی و حالات اجتماعی ایران می‌بینیم
كه هر قدر حكومت‌ها خردتر می‌شوند، از همه آموزه‌ها در كنار هم استفاده می‌شود. به
عنوان مثال در دوره‌ای، شاعرانی كه قبلا در حكومت‌های وقت جایگاه مشخصی داشتند و آن
جایگاه را در حكومت‌های بعدی از دست می‌دهند، در كشورهای همسایه استقبال می‌شوند و
شاعران سبك هندی به مضمون‌پردازی در ابیات غزل می‌پردازند كه افراط بیش از حد باعث
می‌شود این شیوه كاركرد جذاب خود را از دست بدهد.
این فایل به
همراه چکیده ، فهرست مطالب ،
متن
اصلی و منابع تحقیق با فرمتword در اختیار شما قرار می‌گیرد
تعداد صفحات : 16