بخشی
از متن اصلی :
توصيف
گرامري اسم
قبل از پرداختن به اين موضوع بايستي بدانيم
که اسم چيست و نقش دستوري آن در جملات چگونه است .
تعرف : اسم کلمه ايست که براي ناميدن اشخاص.
اشياء، و يا براي بيان حالت چيزي بکار مي رود . بطور کلي اسم را ميتوان بر دو نوع
(ذات) و (معني) دسته بندي نمود .
اسم ذات يا Concrete
noun اسمي است که موسوم آن قابل ديدن و لمس کردن باشد بعبارت
ديگر اسمي است که موسوم آن وجود خارجي داشته باشد ، مانند درخت ، کوه ، ميز ، صندلي
و .... .
اسم معني يا Abstract
noun اسمي است که بر حالت و کيفيت انسان و يا اشياء دلالت
دارد و قابليت لمس و رويت ندارد . مانند دانش ، هوش ، عدالت و ... .
در مورد نقش دستوري (اسم) بايستي به اين
نکات توجه داشت :
الف: عملکرد اسم در جمله
ب: جايگاه اسم در جمله
عملکرد: اسم داراي چهار حالت است . در حقيقت
اين چهار حالت رابطه اسم را نسبت به کلمات ديگر نشان ميدهد اين چهار حالت عبارتند از
: فاعلي ، مفعولي ، ندايي، ملکي .
1- حالت فاعلي (Nominative
case) آن است که اسم يا ضمير بعنوان
فاعل جمله بکار برده شود .
به عبارت ديگر ميتوان گفت فاعل يک فعل واقع
شود . مانند :
John loves Mary
در اينجا کلمه John
بعنوان فاعل جمله بکار رفته است و محل و موقعيت آن قبل از فعل است .
این فایل به
همراه چکیده ، فهرست مطالب ،
متن
اصلی و منابع تحقیق با فرمتword در اختیار شما قرار می‌گیرد
تعداد صفحات : 43