بخشی از متن اصلی :
بحثي پيرامون ماده 296 قانون مجازات اسلامي
مقدمه
: ماده 296 قانون مجازات اسلامي مصوب 1370 يكي از موادي است كه در اصلاحات
سال 1370 وضع شده و در مقررات جزائي ما سابقه تدوين نداشته است . ماده
مزبور مقرر مي دارد : « در مواردي هم كه كسي قصد تيراندازي به كسي يا شيئي
يا حيواني را داشته باشد و تير او به انسان بي گناه ديگري اصابت كند عمل او
خطاي محض محسوب مي شود » . ماده 296 يكي از مواردي را كه در بحث ازعوامل
رافع مسئوليت مورد توجه قرار مي گيرد مطرح كرده است يعني بحث اشتباه كه
حقوقدانان و فقها در آثار خود پيرامون آن به بحث پرداخته و تأثير آن را در
مسئوليت كيفري تشريح كرده اند . هدف ما در اين مختصر اين نيست كه به بحث
كلي و جامع راجع به اشتباه وتأثير آن در مسئوليت كيفري بپردازيم چرا كه اين
بحث در حقوق جزاي عمومي و در بحث مسئوليت كيفري مطرح مي شود و علاقمندان
مي توانند به كتب و مقالات موجود مراجعه كنند بلكه هدف ما آن است كه با
توجه به اصول كلي اشتباه ونيز قواعد راجع به بزه قتل به بررسي وتحليل ماده
296 پرداخته و در فروض مختلف نوع قتل را تشخيص دهيم . بطور كلي اشتباه يا
نسبت به حكم است ويا نسبت به موضع عمل . در خصوص اشتباه در حكم با توجه به
قاعده كلي « جهل به قانون مسموع نيست » قانونگذار همه را عالم به قانون فرض
مي كند وخلاف اين فرض را نيز جز در موارد استثنائي و خاص نمي پذيرد
بنابراين بطور كلي اشتباه در حكم رافع مسئوليت جزائي نيست . براين قاعده
استثنائاتي وارد است و دليل وجود اين استثنائات نيز اين است كه اشتباه در
حكم ممكن است اشتباه در حكم جزائي باشد كه در اين صورت در مسئوليت كيفري
مرتكب بي تأثير است ويا ممكن است اشتباه در حكم غير جزائي باشد كه در اين
صورت مي تواند در مسئوليت كيفري مؤثر باشد . منظور از اشتباه در حكم غير
جزائي مواردي است كه حكم مدني يا بازرگاني يا انواع ديگر احكام غير جزائي
پايه حكم جزائي قرار گيرد و مرتكب نسبت به آن جاهل يا در اشتباه باشد.
با
توجه به اينكه برگشت اين نوع اشتباه هرچند ظاهراً حكمي است ولي درواقع از
انواع اشتباه موضوعي به حساب مي آيد لذا در مسئوليت كيفري مؤثر ميافتد 1
مثلاً هر گاه شخصي با زني كه در عده رجعيه است به خيال اينكه عده رجعيه او
با دو طهر خاتمه يافته ودر نتيجه زن مزبور آزاد است مي تواند با او ازدواج
كند ازدواج كرده باشد مرتكب جرم پيش بيني شده در مبحث زنا يا اعمال ديگر
منافي عفت نشده است چون در تصور او موضوع عمل مباح است و علت اين تصور عدم
تسلط به مباحث حقوق مدني است اما اگر نداند كه عمل طبق قانون جرم است اين
جهل از او پذيرفته نمي شود ولي اگر خيال كند كه موضوع عمل مشمول حكم جزائي
كه به آن عالم است نيست در اين صورت عنصر معنوي جرم تحقق نمي يابد و سوء
نيت او محرز نمي شود و در نتيجه مسئوليت كيفري وي مرتفع مي شود . اشتباه در
موضع چون پيوسته عنصر معنوي را مختل مي كند در مسئوليت كيفري مؤثر است مگر
اينكه استثنائاً قانونگذار در مواردي شخص را مسئول بشناسد.
این فایل به همراه چکیده ، فهرست مطالب ، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمت word ، قابل ویرایش در اختیار شما قرار می‌گیرد.
تعداد صفحات :17