بخشی از متن اصلی :
دفاع مشروع در حقوق جزايي ايران
مراجعه
به تاريخ مي بينيم بشر در مقابل عملي که ناعادلانه و غيرمشروع بوده سر
فرود نياورده و دفاع در برابر چنين عملي را جزء حقوق طبيعي خود مي داند،
زيرا انسان با تبعيت از غريزه به هنگام خطر مقابله به مثل مي کند و آن را
نوعي حق براي خود و نوعي تکليف نسبت به ديگران مي داند و روابط انساني و
اجتماعي ايجاب مي کند که افراد در صورت حمله و تهاجم ناعادلانه ديگران ساکت
نمانند و قانون نيز چنانچه کساني را که در شرايط دفاع باشند مجازات نخواهد
کرد. حقوقدانان براي توجيه دفاع مشروع دو نظر کلي را مورد توجه قرار داده و
اساس دفاع را يکي از آن دو دانسته اند؛ اول اجبار، دوم اجراي حق يا انجام
تکليف. طبق نظريه اجبار عمل انجام شده در دفاع مشروع جرم است، ولي جرمي که
قابل مجازات نيست. دليل طرفداران اين عقيده اين است که تهاجم غيرمشروع
آزادي را از بين مي برد و جرم تحت تاثير اغتشاشات ارادي انجام مي گيرد. به
عبارت ديگر تحت تاثير حفظ «من» جرم به وجود آمده و اراده آدمي در انجام آن
نقش قابل قبول نخواهد داشت زيرا جبر ناشي از تجاوز غيرمشروع انسان را به
ارتکاب جرم وادار کرده است.
براساس نظريه دوم در دفاع مشروع شخص حقي
را اجرا کرده و حتي تکليف خود را براي اجراي عدالت به جا آورده است. در اين
مورد دفاع مشروع جرم نيست که مجازاتي را براي آن در نظر گرفت. طبق ماده 43
قانون مجازات عمومي، اصلاحي 1352 هر کس در مقام دفاع از نفس و يا ناموس يا
مال خود يا ديگري و يا آزادي تن خود و يا ديگري در برابر هرگونه تجاوز
فعلي و يا خطر قريب الوقوع عملي را انجام دهد که جرم باشد در صورت اجتماع
شرايط ذيل قابل تعقيب و مجازات نخواهد بود؛ اولاً دفاع بايد با تجاوز و خطر
متناسب باشد ثانياً توسلي به قواي دولتي بدون فوت وقت عملاً ممکن نباشد يا
مداخله قواي مزبور در رفع تجاوز و خطر موثر واقع نشود. ثالثاً تجاوز و خطر
ناشي از تحريک خود شخص نباشد و عمل ارتکابي بيش از حد لازم نباشد و همچنين
دفاع از نفس يا ناموس يا عرض و مال يا آزادي تن وقتي جايز است که او
ناتوان از دفاع بوده و تقاضاي کمک کند يا در وضعي باشد که امکان استمداد
نداشته باشد. براساس ماده 4 مقاومت در مقابل قواي تاميني و انتظامي در
مواقعي که مشغول انجام وظيفه خود هستند دفاع محسوب نمي شود، ولي هرگاه قواي
مزبور از حدود وظيفه خود خارج شوند و حسب ادله و قرائن موجود خوف آن باشد
که عمليات آنان موجب قتل، جرح يا تعرض به عرض يا ناموس شود، در اين صورت
دفاع جايز است. دفاع مشروع يا دفاع قانوني عبارت است از توانايي بر دفع
تجاوز قريب الوقوع و ناحقي که نفس، عرض، ناموس، مال و آزادي تن خود و ديگري
را به خطر انداخته است. دفاع مشروع قدرتي بازدارنده با هدف جلوگيري از
خطرهايي است که رهايي از آن جز با ارتکاب جرم ممکن نيست ولي دفع جلوگيري از
خطرهاي مذکور هيچ وقت نبايد با انگيزه انتقام جويي و آزار و اذيت همراه
باشد.
این فایل به همراه چکیده ، فهرست مطالب ، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمت word ، قابل ویرایش در اختیار شما قرار می‌گیرد.
تعداد صفحات :7