بخشی از متن اصلی :
اشاره :
بشر
در دوراني از زندگي كه مي‌توان آن را دوران زندگي انفرادي ناميد، براي
تملك و تصرف آنچه لا‌زم داشت، خود را پايبند هيچ قيد و شرطي نمي‌دانست و از
طبيعت به‌اندازه احتياج و قدرت خود استفاده مي‌كرد. با گذشت قرن‌ها و
تغيير شيوه زندگي، اشتغال انسان‌ها به شغل كشاورزي و تهيه مكان براي سكونت،
آنان ناچار شدند از مقرراتي پيروي كرده و به مال ديگران دست‌درازي
ننمايند. از اين رو اصول و مقرراتي را ميان خود مجري ساخته و پيمان‌هاي خود
را محترم شمردند.
افزايش محصولات كشاورزي و نياز به ايجاد شغل‌هاي
جانبي براي ارائه خدمات سبب تمركز جمعيت در برخي مناطق شد و شهرها روز به
روز گسترش يافتند.
اين تمركز افزايش تقاضا براي زمين را به دنبال
داشت و با توجه به محدوديت و كمبود زمين مسأله مالكيت و به تبع آن
تعارض‌هاي ملكي ميان افراد موجب گرايش آنها به ثبت زمين به صورت ابتدايي آن
گرديد. اين مسأله در بخش‌هاي مسكوني شهرها به صورت دقيق‌تري انجام
مي‌پذيرفت.
ثبت اسناد در ابتدا به صورت اوراق عادي و با گواهي معتمد
محل و تأييد تعدادي از مردم بومي‌انجام مي‌پذيرفت؛ اما به مرور زمان و با
افزايش پيچيدگي روابط انسان‌ها، به‌ويژه در شهرها و بالا رفتن دانش بشري
نياز به ثبت و نگهداري اسناد املا‌ك به صورت يكنواخت در مكان‌هاي قانوني با
نظارت دولت‌ها و توسط افراد ذي‌صلا‌ح احساس شد، به نحوي كه امكان دخالت و
تجاوز افراد به حقوق ديگران حتي در مورد اسناد متعلق به افراد ناتوان يا
كودكان منتفي و عدالت در جامعه برقرار گردد. از اين رو اداره‌هاي ثبت اسناد
و املا‌ك تأسيس و به تبع آن دفاتر اسناد رسمي براي ثبت اسناد مجوز فعاليت
قانوني يافتند.
همزمان با رشد و گسترش شهرها، مسائلي ازقبيل محدوديت
منابع و فقدان امكان مكان‌گزيني صحيح كاربري‌هاي خدماتي برنامه‌ريزان را به
اتخاذ تدابير و راهبردهايي براي غلبه بر اين نابساماني‌ها رهنمون مي‌كند.
به‌منظور رفع اين چالش، عوامل تأثيرگذار در مكان‌گزيني بايد شناسايي شوند.
مكان‌گزيني خود به معناي قانونمند كردن براساس شاخص‌ها و عوامل تأثيرگذار
همچون سازگاري، ظرفيت مطلوب و وابستگي مي‌باشد. پايه و اساس مكان‌گزيني
صحيح و مناسب، نوع كاربري است كه بايد در بحث مكان‌گزيني دفاتر اسناد رسمي
_كه از كاربري‌هاي خدمات شهري محسوب مي‌گردد_ مورد توجه قرار گيرد. در اين
زمينه بايد علا‌وه بر استفاده از قوانين مكان‌يابي از مقررات و قوانين
موجود در مجموعه قوانين ثبتي نيز استفاده شود.
مقدمه:
تاريخ قديمي‌ترين سند كشف شده به حدود 4 هزار سال قبل از ميلا‌د مي‌رسد كه مربوط به شهر كلده واقع در بين‌النهرين است.
در ايران قديمي‌ترين مجموعه مدون قوانين باستاني اوستاست كه در قسمتي از آن به نام «ونديداد» از عقود و معاهده‌ها سخن رفته است.
در
دوره معاصر در سال‌هاي 1290 و 1302 هجري شمسي، قانون ثبت اسناد و املا‌ك
تصويب شد كه در سال 1290 به علت عدم لا‌زم‌الا‌جرا بودن اين قانون مسكوت
ماند.
سرانجام با اصلا‌ح قانون سال 1302 در سال 1310 قانون ثبت اسناد و املا‌ك به اجرا درآمد.
این فایل به همراه چکیده ، فهرست مطالب ، متن اصلی و منابع تحقیق با فرمت word ، قابل ویرایش در اختیار شما قرار می‌گیرد.
تعداد صفحات :12