مقدمه:

ولايت فقيه ازنگاه امام خميني:

به حرف آنهايي كه برخلاف مسير اسلام هستند و خودشان را روشنفكر حساب مي‌كنند ولي مي خواهند ولايت فقيه را قبول نكنند گوش ندهيد. اگر چنانچه فقيه دركار نباشد، ولايت فقيه دركار نباشد طاغوت است يا خدا يا طاغوت، يا خداست يا طاغوت. اگر به امر خدا نباشد رئيس جمهور با نصيب فقيه نباشد غير مشروع است وقتي غير مشروع است وقتي غيرمشروع شد طاغوت است. اطاعت او اطاعت طاغوت است. وارد شدن در حوزه او حوزه طاغوت است. طاغوت وقتي از بين مي رود كه به امر خداي تبارك و تعالي يك كسي نصب بشود شما نترسيد از اين چهار نفر آدمي كه نمي فهمند اسلام چه است. نمي فهمند ولايت فقيه يعني چه؟ آنها خيال مي‌كنند يك فاجعه به جامعه است. آنها اسلام را فاجعه مي دانند نه ولايت فقيه را، ولايت فقيه تبع اسلام است[1].

فرازي از سخنان امام خميني:

ولايت فقيه براي مسلمين، يك هديه اي است كه خداي تبارك و تعالي داده است

سخني با امام خميني:

درواقع، آن كسي كه درطول تاريخ غيبت، پرچم ولايت فقيه را برافراشت و دراين راستا، سنگ تمام گذاشت و رنج ها كشيد . امام بود.

راه امام براي همه زنده است هرگز او از ميان ها نرفته است و برما لازم است اواصلي كه ايشان درآن راه حركت مي كردند، حمايت و حراست كنيم .

بخش اول: ولايت مطلقه نقيه ازديدگاه امام خميني

فصل اول : انتصابي يا انتخابي بودن رهبري:

براي اثبات ولايت مطلقه براي ولي فقيه، لازم است انتصابي بودن آن را با ادله عقلي و نقلي بيان كنيم و درضمن رد كردن انتخابي بودن رهبر و نقدآن، به مقايسه دو نظريه انتصابي و انتخابي بپردازيم و درنهايت به اثبات به مفهوم ولايت مطلقه فقيه، براي رهبر مي پردازيم.

الف) ولايت انتصابي[2]:

امام خميني همانند بسياري از فقها براين عقيده است كه ولايت فقيه مشروعيت الهي و مقبوليت مردمي دارد، يعني ازيك طرف تمام فقها باالفعل از ناحيه معصومين براي اعمال ولايت و اجراي احكام الهي منصوب شده اند و از طرف ديگر براي اينكه ولايت آنها ازقوه به فعليت برسد، بايد مستقيم مورد پذيرش مردم قراربگيرند.

دلايل بسيار است كه مشروعيت الهي و مقبوليت مردمي آن را اثبات مي‌كند كه در اين تحقيق چند دليل را بيان مي كنيم و به تفصيل آن نمي پردازيم زيرا كه سخن ما در اثبات ولايت فقيه نيست و در مورد اختيارات ولي فقيه است.

دليل اول:

اولاً: خدا نه تنها خالق انسان است، بلكه او تنها مدبر و فرمانرواي حقيقي است كه ولايت برمال و جان انسانها دارد: چراكه «ان الحكم الا لله»[3] به اين مسأله اشاره مي‌كند.

ثانياً : خدا در عصر حضور با اذن و نصب خويش، معصومين را موظف به اجراي احكام الهي نمودو به آنان ولايت مطلقه را عطاكرد، زيرا كه خود فرموده است «النبي اولي بالمومنين من انفسهم»[4] اما درعصر غيبت براي اين كه، اين راه استمرار پيدا كند، فقهاي جامع الشرايط را براي زعامت و ورهبري نصيب نموده است.

دليل دوم:

دليل ديگر همان دو روايت، مقبوله و توقيع است، چرا كه درروايت آمده است «فاني قد جعلته عليكم حاكماً[5]» و «فاني حجتي عليكم و انا حجه الله عليهم»[6] كه معناي صريح درروايت اين است كه فقها براي اجراي احكام الهي نصب شده اند.

دليل سوم:

زماني كه به كتاب و سنت مراجعه مي كنيم، نسبت به مساله مشورت و نظر خواهي ازمردم تأكيد خاصي شده است، زيرا دربرخي آيات آمده است: «والذين استجابوا اربهم و اقاموااللصلوه و امرهم شوري بينهم و مما رزقنا ينفقون[7]» و «شاورهم في الامر، فاذا عزمت فتوكل علي الله[8]»، معني :«در كار با آنان مشورت كن پس چون تصميم گرفتي بر خدا توكل كن» و ازاين روي است كه امام خميني (ره) درپاسخ آيه الله مشكيني، درهنگام بازنگري قانون اساسي مي فرمايند : «اگرمردم به خبرگان راي دادند تا مجتهد عادلي را براي رهبري حكومتشان تعيين كنند وقتي خبرگان فردي را تعيين به عنوان رهبري كنند قطعاً او مورد قبول مردم است، دراين صورت او ولي مردم مي شود و حكمش نافذ است».

ب) ولايت انتخابي[9]

برخي، مشروعيت ولايت فقيه راناشي از خواست مردم مي دانند، يعني درزمان غيبت، انتخاب و گزينش به عهده مردم است و هر فقيهي كه مورد پذيرش اكثريت مردم واقع شود، ولايت برجامعه پيدا كرده و براي اثبات اين مدعا دلايلي آورده اند كه ما پس از ذكر آن، به نقد دلايل مي پردازيم.

دليل اول:

اولاً : درقرآن آمده است «والذين استجابوا الربهم و اقاموالصلواه و امرهم شوري بينهم»[10]

ثانياً : واژه «امر» دراين آيه به معناي حكومت است ياحداقل قدر متقين آن حكومت است . پس با توجه به تاكيداتي كه به اصل شورا شده نتيجه مي گيريم كه رهبري بايد انتخابي و با آراء مردمي باشد.