مقدمه:

بدون شك يكي از مهمترين دغدغه هاي مديران آزمايشگاه ها، اجراء استاندارد كليه فرايندهاي آزمايش مي‎باشد و بسياري در جهت تحقق اهداف مزبور منابع زيادي در اختيار قرار مي دهند. ولي متأسفانه در بررسي نهايي نتايج استاندارد سازي مطلوب نبوده و بسياري از آزمايشگاه ها در اجراء مديريت جامع كيفيت موفق نگرديده اند.

در اين مقاله به بهينه سازي در مديريت آزمايشگاه و بررسي علل عدم تحقق TQM اشاره مي‎شود.

روش اجراء:

آزمايشگاه به عنوان يك مركز خدمات تخصصي نيازمند مديريت صحيح در كليه فرآيندهاي جاري مي‎باشد و زمانيكه فرد به اهميت نتايج آزمايش در روند تشخيص و درمان بيمار آگاه مي باشد، به ارزشمندي مديريت بهينه در آزمايشگاه واقف مي گردد.

در بررسي جامع به مدت 3 سال (1381 الي 1383) در آزمايشگاه بيمارستان آيت الله كاشاني تهران مديريت جامع كيفيت اجراء و نتايج قابل قبولي كسب گرديد.

با اجراء برنامه TQM در سال 1381 نتايج موردنظر محقق نگرديد. در بررسي به عمل آمده علت آن عدم بسترسازي مناسب جهت تحقق اهداف برنامه مشخص گرديد.

برنامه‌ريزي مديريت جهت استانداردسازي در آزمايشگاه زماني محقق مي گردد كه بسترسازي مناسب جهت اجراء برنامه هاي TQM وجود داشته باشد و در حقيقت عدم موفقيت برنامه هاي فوق، عدم توجه به موارد مذكور مي‎باشد. در بسترسازي مناسب مديريت كيفيت نكاتي حائز اهميت مي‎باشد كه مديران كمتر به آن توجه نموده و اين نكات ارزشمند از نگاه مديران دور مانده است.

در برنامه‌ريزي انجام شده كليه مواردي كه باعث اختلال و جلوگيري اجراء برنامه TQM مي گردد، مورد مطالعه قرار گرفته، راهكارهاي اجرايي آن جهت برطرف نمودن مشكلات موجود تدوين شده، كليه موارد اجراء گرديده است و يك سيستم نظارتي كنترل كامل بر اجراء آن را بر عهده دارد. با رفع موانع موجود بستر مناسبي جهت برنامه TQM  ايجاد شده است.

نكات ارزشمند در بسترسازي مديريت جامع كيفيت به شرح ذيل بيان مي گردد.

1- آموزش (Education) :

آموزش به عنوان يكي از اركان اصلي سيستم تأثير مستقيم در كيفيت خدمات ارائه شده دارد. مراكز درماني كه آموزش را به عنوان يكي از برنامه هاي عملياتي خود در نظر گرفته و اجراء مي نمايند فعاليت با دقت و صحت بالاتري ارائه مي دهند.