مقدمه :

از جمله مهمترين ويژگي هاي اين سيستم عامل مي توان به موارد زير اشاره كرد :

        ·سهولت استفاده

        ·رابطه گرافيكي قدرتمند كاربر (محيط كاربر پسند )

        ·سهولت در راه اندازي دستگاه هاي جانبي

        ·امكان نمايش و پخش تصاوير سينمايي و ويدئويي

        · تسهيلات  و ابزار مناسب جهت برقراري ارتباط با شبكه جهاني Internet

        ·پشتيباني اتصال به شبكه هاي مختلف

وجود قابليت هاي منحصر به فرد و پيشرفته در ويندوز 98 ، باعث گرديده است كه اين سيستم عامل به عنوان يكي از پرطرفدارترين و كاربردي ترين سيستم عامل (در سطح كاربردي ) در جهان مطرح گردد و روز به روز به تعداد كاربران آن اضافه شود .هرچند وجود اين امكانات متنوع و پيشرفته در ويندوز 98 در نهايت رضايت كامل كاربر را به دنبال خواهد داشت اما در ابتدا مشكلات زيادي را براي كاربران مختلف ، در استفاده از اين امكانات به وجود مي آورد.

آشنايي با درايوها، پوشه ها و فايل ها

بيشتر كامپيوترها حداقل داراي دو درايو مي باشند : درايوهاردديسك و درايوفلاپي . درايو هارديسك داراي ظرفيت حافظه زياد براي نگهداري برنامه ها و فايل هاي اطلاعاتي شما مي باشد . خود ويندوز روي هاردديسك ذخيره مي شود. درايوفلاپي ، امكان انتقال حجم كوچكي از داده ها را از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر ، به آساني ميسر مي سازد.

درايوها با حروف انگليسي مشخص مي شوند تا كامپيوتر بتواند آنها را از يكديگر تشخيص دهد. به عنوان نمونه ، درايوهاردديسك با C:  و درايو فلاپي با A: مشخص مي گردد . كامپيوتر شخصي شما ممكن است بيش از يك هاردديسك داشته باشد و يا هاردديسك آن به پارتيشن هاي مجزا از هم تقسيم شده باشد . در اين صورت ، درايوهاي ديگر به صورت D:.E: وغيره نامگذاري مي شوند . اگر كامپيوتر شخصي شما بيش از يك درايو فلاپي داشته باشد درايو دوم با حروف B: نامگذاري مي شود و اگر داراي درايو CD-ROM نيز باشد با اولين حرف استفاده نشده مثل G:F: شناسايي مي گردد.

معمولا با نضب هر برنامه روي هاردديسك ، يك پوشه جديد براي آن به وجود مي آيد . شما مي توانيد پوشه هاي ديگري را نيز براي سازماندهي داده هاي خودي ايجاد كنيد. همان طور كه صفحات كاري خود را در پوشه هاي مختلف كمد پوشه ها خود قرار مي دهيد .

فايل ها درون پوشه ها جاي مي گيرند، همان طور كه صفحات مجزاي كاغذها را درون پوشه پرونده قرار مي دهيد. دو نوع فايل اصلي وجود دارد : فايل هاي برنامه ( فايل هاي مورد استفاده براي اجراي يك برنامه كاربردي ) و فايل هاي داده اي ( فايل هايي كه شامل داده هاي ايجاد شده توسط يك برنامه كاربردي هستند ) در صورت نياز مي توانيد تركيبي از هر دو نوع را در يك پوشه داشته باشيد .

در ويندوز 98، نام فايل ها مي تواند حداكثر شامل 255 كاركتر به همراه سه كاراكتر براي پسوند (Extension ) باشد با وجود اين تعدادي از كاركترها را نمي توانيد به كار ببريد ( از جمله  (;1/1<>?*) با اين حال ، دست شما در تعيين نام فايل ها باز است تا بعدا به راحتي بتوانيد اهداف ايجاد فايل ها را شناسايي كنيد : مثل «sales for 4^th Quarter 1977 »دقت كنيد كه نام فايل ها مي تواند شامل حروف ، اعداد و همچنين فضاي خالي باشد .

پسوند

پسوند يك فايل ، نوع قابل را مشخص مي كند . براي مثالي نام فايلي با پسوند TXT تنها شامل متن مي باشد . نام فايلي با پسوند EXE . معرف يك فايل برنامه اي و نام فايلي با پسوند BMP معرف يك فايل طرح بيتي مي باشد . انواع ديگري از فايل ها نيز وجود دارند ولي نيازي به يادگيري آنها نداريد.

نامگذاري فايل ها

اگر هنوز از برنامه هاي قديمي سيستم عامل Dos استفاده مي كنيد مجبور هستيد نام فايل هايي را كه توسط آنها برنامه ها را ايجاد مي كنيد ، به هشت كاراكتر يا كمتر (بدون جاي خالي ) محدود كنيد. اين برنامه هاي قديمي ،نام فايل هاي طولاني تر را (كه در ويندوز 98 به كار مي رود ) شناسايي نمي كنند. همچنين بايد نام پوشه هايي را كه توسط آن برنامه ها مورد استفاده قرار مي گيرند به هشت كاراكتر يا كمتر محدود كنيد.