فروید، روانپزشک اتریشی و پایهگذار رشته روانکاوی، در ۶ مه ۱۸۵۶ در شهر پریبور در جمهوری چک کنونی و امپراتوری اتریش پیشین چشم به جهان گشود. به نظر او او بسیاری از رفتارهای انسان تحت تاثیر انگیزههای ضمیر ناخودآگاه است، افکار و خاطرات بخصوص ضمیر ناخودآگاه، بویژه از نوع جنسی و پرخاشگرانه، ریشهٔ اختلالات روانی هستند، و اینگونه اختلالات روانی میتوانند با تبدیل افکار و خاطرات ناخودآگاه به آگاهی از طریق معالجات روانکاوانه، درمان شوند. فروید در سال ۱۹۳۹ به دلیل ابتلا به سرطان فک درگذشت.
این کتاب ترجمه آخرین اثر فروید، دانشمند اتریش است. وی نیمی از این کتاب را بصورت مقالاتی در مجله روانکاوری «ایماگو» در اتریش منتشر کرد و انتشار بقه آن در انگلستان صورت گرفت؛ چه نویسنده بعلت یهودی بودن بجلای وطن و پناه بردن بدانجا مجبور شده بود. در قسمتی از مباحث این کتاب با مفاهیم روانکاوی سر و کار پیدا میکنیم ولی درک آن مستلزم داشتن اطلاعات وسیع و عمیق در روانکاوی نیست، بلکه آشنائی با مفاهیم آن برای فهم مطلب کفایت میکند. مبنای قسمتی از استنتاجات نویسنده، نظرات او در اثر معروف و مهمش «توتم و تابو» است. به نظر میرسد مطالعه این اثر با توجه به مذهب و نژاد نویسنده با روحیه کاملا علمی و دور از حب و بغضی نوشته شده، برای همه کسانیکه بمطالعه علمی مسائل تاریخی از دیدگاههای مختف علاقه مند باشند جالب است.