کتاب «نابرابری‌های حقوق زن و مرد در ایران و راه اصلاح آن» نوشته مهرانگیز منوچهریان یکی از آثار مهم در حوزه حقوق زنان در ایران است که در دهه ۱۳۵۰ منتشر شد.
منوچهریان که نخستین زن سناتور در مجلس سنا بود، در این کتاب به بررسی دقیق قوانین مدنی، جزایی و خانواده در ایران می‌پردازد و موارد تبعیض‌آمیز علیه زنان را شناسایی می‌کند. او با زبان حقوقی اما روشن، نشان می‌دهد که چگونه برخی از مواد قانونی باعث محدودیت حقوق زنان در زمینه‌هایی چون ارث، طلاق، حضانت فرزند، حق انتخاب شغل و مشارکت اجتماعی می‌شود. کتاب تنها به نقد بسنده نمی‌کند و راهکارهایی عملی برای اصلاح قوانین ارائه می‌دهد تا زنان بتوانند از حقوق برابر با مردان برخوردار شوند.
رویکرد منوچهریان نه صرفاً انتقادی، بلکه اصلاح‌گرایانه است و هدفش ایجاد تعادل میان سنت، مذهب و نیازهای جامعه مدرن ایران بود. این کتاب در زمان انتشار خود تاثیر قابل توجهی بر جریان‌های فکری و جنبش‌های زنان گذاشت و همچنان یکی از منابع مهم برای پژوهش در تاریخ حقوق زنان در ایران به شمار می‌رود.