فیلسوفان یونان، مجموعهای از اندیشمندانی بودند که از نظر فکری در عین حالی که یک کل به هم پیوسته میباشند اما تناقضاتشان در وجهی عیان، آنان را متمایز از یکدیگر نشان میدهد. میان فلاسفهی یونان، گروهی به حق، شاخصترین هستند و شهره خاص و عام میباشند و گروهی دیگر به ناحق، در محاق تاریخی اندیشهورزی قرار گرفتهاند. سقراط، افلاطون و ارسطو از بهنامترین فلاسفهی یونانی هستند که آراء و نظام فکری طبقهبندی شده آنان، برایشان موقعیتی ویژه در تاریخ فلسفه یونان به وجود آورده است؛ اما پیشاسقراطیان، سوفسطائیان، اصحاب آکادمی جدید، رواقیان، اپیکوریان و شکاکان یونانی همیشه در تاریخ فلسفهی یونانی در محاق اندیشه بودهاند.
کتاب "شکاکان یونان" فرصتی مغتنم در زبان فارسی است که پس از کتاب "نخستین فیلسوفان یونان" تالیف دکتر شرفالدین خراسانی، به عنوان منبعی شایسته در زبان فارسی، فیلسوفانی را معرفی میکند که از اقبال کمتری در تاریخ اندیشهورزی برخوردار بودهاند.
نویسنده "شکاکان یونان"، فلاسفه یونانی را در مواجهه با علم، به معنای یونانی آن، به دو دسته تقسیم میکند. مراد علم در نزد یونانیان «شناخت کنه و ذات و ماهیت اصلی اشیاء و امور و پیبردن به بطن حقیقت» است و نه به معنای امروزین آن؛ پس از این روی فلاسفه یونانی یا اهل جزمند و قائل به امکان علم و یا اهل شک هستند و منکر به امکان علم. نویسنده این اثر را بر مبنای دو کتاب، "شکاکان یونان" تالیف ویکتور بروشار و "پیرون، شکگرای یونانی" تالیف لئون روبن، ترجمه و تالیف کرده است؛ وی اخلاف و اعقاب شکاکان را در یونان تقسیم بندی میکند و جایگاه هر گروه را در رشد و تکامل شکگرایی بررسی میکند. فیلسوفان ایلیایی، هراکلیتوس، امپدوکلس، دموکریتوس، آناکساگوراس و سایر پیشاسقراطیان و سوفسطاییانی که در نضج یافتن نطفهی شکاکان اصلی تاثیرگذار بودند، آراءشان مورد مداقه و بررسی واقع میگردد.