از مقدمه:
دیر زمانی فرش دستباف ایران با ویژگیهای منحصر به فرد در طرح، رنگ، نقشه و بافت شهرت جهانی داشت. همین حسن شهرت سبب شده بود که فرش ایران بازارهای جهانی این متاع را بدون رقیب در تصرف خود داشته باشد و مشتریان از اقصی نقاط عالم به خرید آن روی آورده و به داشتن آن افتخار نمایند. در آن روزگار فرش از جمله مهم ترین صادرات ارزآور بود و بالاترین رقم را در صادرات کشور داشت. علاوه بر آن، در داخل کشور نیز بافت فرش و امور مربوط به آن برای جمعیت کثیری از زن و مرد پیر و جوان اشتغال ایجاد کرده بود به طوری که بعد از کشاورزی وسیع ترین زمینه اشتغال از آن صنعت فرش بود. قالیبافان ایران سعی داشتند که بافنده بهترین نقشها و طرحها باشند، از نخ و پشم مرغوب استفاده کنند. رنگ های ثابت گیاهی و طبیعی را که در برابر فعل و انفعالات شیمیایی، شستشو و نور مستقیم خورشید مقاوم بود مورد استفاده قرار دهند، در بافت آن دقت لازم را به عمل آورند و خلاصه این که نهایت تلاششان این بود تا محصول کار آنها هنرمندانه بی رقیب و ممتاز باقی بماند. فرشی که در این شرایط بافته میشد مطلوب خریداران و مشتریان بسیار بود. اما همین گرمی بازار و حسن شهرت سبب شد گروهی برای سودجویی بیشتر، در طرح، رنگ، نقش و بافت فرش تقلب کنند و جنس نامرغوب و پست را با نام فرش اصیل، ممتاز و نفیس ایران عرضه بازار نمایند. بعضی از کشورهای دیگر نیز که در بافت فرش سابقه ای داشتند نقشه فرش ایران را تقلید نموده و محصول کار خود را به عنوان فرش ایران عرضه می کردند. از طرف دیگر عده ای با تبلیغات سوء و اظهار اینکه فرش ایران اصالت همیشگی خود را از دست داده، سعی می کردند بازار جهانی فرش را از انحصار ایران خارج نمایند. متاسفانه همه این عوامل سبب شد فرش ایران موقعیت و جایگاه رفیع خود را از دست بدهد و رقبای دیگری در برابر ایران قد علم کنند...