از متن کتاب:
در دسامبر 1956 هشتاد و دو تن انقلابی از جمله فیدل کاسترو و ارنستو چگوارا با کشتی کوچک گرانما وارد کوبا شدند تا مبارزه چریکی علیه رژیم "باتیستا" آغاز کنند. انقلاب در ژانویه 1959 پیروز شد و دولت انقلابی دگرگونی های بزرگی در جامعه پدید آورد: اصلاحات ارضی، بهداشت همگانی، ملی کردن صنایع و شرکت های خصوصی و در نهایت مبارزه با اشکال گوناگون تبعیض.
کاسترو 26 سپتامبر 1960 طی اولین نطق خود در سازمان ملل متحد تعهد نمود که در طی مدت یکسال بیسوادی را در کوبا ریشه کن سازد. مردم کوبا تعهد فیدل را با شوق بسیار پذیرفتند. پادگانها به مدرسه تبدیل شد و کمتر از یکسال آمار بیسوادی از 20% به 2% رسید به گونه ای که سازمان یونسکو علیرغم مواضع محافظه کارانه اش در آن سالیان تاکید کرد که "آنچه در کوبا در پیکار با جهل و بیسوادی صورت گرفته است اعجاب انگیز است و تاکنون هیچ کشوری نتوانسته همپای کوبا در این پیکار گام بردارد."
دولت انقلابی این اطمینان را در مردم ایجاد کرده بود که معادل فیزیکی کلماتی که می خوانند چون: خانه، بهداشت و کار می تواند به آنها تعلق داشته باشد...