«کارنامه اردشیر بابکان» اثری است از دوران ساسانی به زبان پهلوی که زندگی، جنگ‌ها و اندیشه‌های اردشیر بابکان، بنیان‌گذار این سلسله، را بازگو می‌کند. این متن از نظر تاریخی، اسطوره‌ای و اندرزنامه‌ای اهمیت دارد و تلاش می‌کند چهره‌ای آرمانی از پادشاهی مشروع و دادگر ارائه دهد.
در آغاز داستان، اردشیر به عنوان فرزند بابک و از نسل شاهان کهن معرفی می‌شود. او پس از سال‌ها خدمت در دربار اردوان، علیه او می‌شورد، در نبردی بزرگ پیروز می‌شود و پایه‌های دولت ساسانی را می‌گذارد. بخش‌هایی از کتاب شامل گفتگوهای عمیق میان اردشیر و موبدان است که در آن درباره سرنوشت، قدرت ایزدی، عدالت، و نقش دین در فرمانروایی بحث می‌شود.
این اثر بیش از آنکه صرفاً روایتی تاریخی باشد، بازتابی از بینش سیاسی و دینی ایران باستان است؛ اثری که مرز میان تاریخ و اسطوره را در می‌نوردد و تصویری از پادشاهی آرمانی، بر پایه خرد و داد، به دست می‌دهد.