کتاب «در راه سیاست» نوشتهی احمد کسروی یکی از آثار مهم و کمتر تبلیغشدهی اوست که دیدگاههای سیاسیاش را در دوران پرآشوب پیش و پس از مشروطه و سالهای اولیه پهلوی نشان میدهد.
این کتاب در واقع مجموعهای از مقالات و نوشتههای تحلیلی کسروی دربارهی سیاست، حکومت، آزادی، و نقش روشنفکران و مردم در ادارهی کشور است. او در این اثر با همان زبان تند و انتقادی همیشگیاش، به احزاب، سیاستمداران، و رفتارهای عوامفریبانهی سیاسی حمله میکند و از اصلاح عمیق فرهنگی و فکری بهعنوان شرط لازم برای اصلاح سیاسی سخن میگوید.
کسروی در این کتاب به شدت با سیاستبازی، حزبسازی، و تقلید کورکورانه از سیاست غربی مخالفت میکند. از دید او، سیاست در ایران بدون اخلاق و دانش و آگاهی مردم بیمعناست و نتیجهای جز فساد و نابسامانی ندارد. او بارها تاکید میکند که پیش از اصلاح سیاست، باید اندیشه و فرهنگ مردم اصلاح شود.
از لحاظ تاریخی، «در راه سیاست» آینهی ذهنیت کسروی در دورهای است که میان دو جبههی بزرگ ایستاده بود: از یکسو روحانیون و سنتگرایان، و از سوی دیگر روشنفکران غربزده و حزبی. او در این میان راهی مستقل میپیمود و به همین دلیل همواره در معرض حمله و دشمنی هر دو جناح بود.