مفهوم «سرمایهداریِ دولتی» بهندرت میتواند از آزمون تحلیل اقتصادیِ جدّی بهسلامت عبور کند. زمانیکه دولت به مالک انحصاریِ همهی ابزارهای تولید بدل میشود، عملکرد یک اقتصاد سرمایهداری ازطریق نابودیِ سازوکاری که خونِ چنین نظامی را در گردش نگه میدارد، ناممکن میشود. اقتصاد سرمایهداری، اقتصاد بازار است. قیمتها – که حاصلِ رقابت میان مالکان سرمایهدار است (همین رقابت است که «در وهلهی نهایی» به ظهور قانون ارزش میانجامد) – تعیین میکند که چه چیزی و چگونه تولید شود، چه کسری از سود انباشت شود و در چه شاخههای خاصی از تولید این انباشت رخ دهد. قیمتها همچنین تعیین میکنند که در یک اقتصاد – که باید مرتباً بر بحرانها غلبه کند – چگونه روابط میان شاخههای گوناگونِ تولید – چه در بازتولید ساده، چه در بازتولید گسترده – متناسب میشوند.