فقدان تحقیق گسترده در خصوص موضوع "ایران شناسی و بارزترین ایران شناسان در قلمرو یوگسلاوی پیشین" سبب گشته تا این دیدگاه تداعی شود که در گذشته در این منطقه در رابطه با علم، فرهنگ، آموزش و پرورش، زبان، الهیات و مسائل روزمره هیچ تغییری رخ نداده و در این رابطه هیچگونه تاثیر و ارتباط متقابل احساس نمیشود. این در حالی است که تحقیق حاضر نشان می دهد میراث معنوی ناشی از حضور فرهنگ ایرانی – اسلامی در این منطقه از قرن ۱۴و۱۵ میلادی وجود داشته و تقریبا تا زمان حاضر با محتویات جدید تکمیل شده و با شرایط ویژه و خاص منطقه ای تطبیق یافته است. این میراث همچنین در زمینه های مختلف کار و عملکرد و روابط اجتماعی خود را نمایان کرده و زندگی انسانی را پیش برده است.