بخشی از متن کتاب:
در مرکز فلات ایران، در سرزمینی کوهستانی که ارتفاع آن عموما از ۳۵۰۰ متر افزون است، قلمرو تاریخی ایل بختیاری قرار دارد. این قلمرو از دامنه های شرقی سلسله جبال زاگرس از شهرکرد که بزرگترین مرکز بختیاری و چهار محال میباشد، شروع میشود و سرتاسر خاک بختیاری را سلسله جبال های رفیع، دره های تنگ و گهگاه دشتهای مرتفع همراه با رودخانه های پر آب و جنگل های بلوط و چنار و مراتع غنی زیرپوشش خود دارند. انگار که زاگرس مغرور این دیار را با کوههای پربرف و بیشه های خلوت و خرم برای آنان که به اندازه او شجاع و مقاوم هستند، نگاه داشته است. دامنه های غربی این رشته کوهها تا حوالی شوشتر و دزفول که منتهی الیه خاک بختیاری است ادامه دارند. اگر بخواهیم اساسی ترین حد فاصل را برای حدود جغرافیایی خاک بختیاری و چهار محال ترسیم کنیم به حدود و ثغور زیر می رسیم :
۱. در خاور نجف آباد لنجان، شهرشا، سمیرم
۲. در شمال : شهرستان فریدن (داران فعلی)
۳. در جنوب : بویراحمد سفلی
۴. در باختر منطقه خوزستان