از متن کتاب:
از گذشته های دور واژه ایی برایمان به یادگار نیاکان پر فر و شکوهمان به جای مانده که جهانی را در خود جای داده است و آن واژه «فرهنگ» است. خداوندان و پروردگاران دانش و بینش هر مردمی از فرهنگ برداشتی جدا دارند و هر کدام از این واژه ی پر ارج بازتابها کرده و می کنند. اگر بر آن باشیم که برداشتها و بازتاب های دانشمندان خودی و بیگانه را از همین یک واژه ی ژرف و کهن باز گوییم بی گمان نیاز به فراهم آوردن نامه هایی چند داریم بناچار به بازتاب سفرنگ (تفسیر) این واژه از دید خداوندان و پروردگاران زبان پارسی میپردازیم که گفته اند:
«فرهنگ، رویهم دانش و بینشی استکه با تن جان و روان مردم بستگی دارد.»
فرهنگمداران ،ایرانی آنانکه به راستی دل و جان سوی این فرهنگ دارند برایش پایه هایی چون خاک - خون - اندیشه هنر ر گذشت - زبان - سر دبیره - (خط) - دین - کیش - نوشته - گفته فلسفه و بینش (عرفان) روشن کرده اند که در اینجا تنها به یادآوری نام هر کدام پرداخته ایم زیرا میخواهیم دیدگاه ایرانی در جلوه گاه فرهنگ جهانگیرش را روشن کنیم. آن زمان که این دیدگاه جلوه نمود میتوان ردپایش را در هر کدام از پایه های استوار فرهنگ دنبال کرد...