نویسنده در این کتاب در پی آن است تا با ذکر فقراتی از اوستا و با برابری دادن آنها با آیات قرآن و دیگر کتاب‌های آسمانی ثابت کند که زرتشتیان آتش را یکی از آفریده‌های خدای بزرگ دانا که خالق و آفریننده همه چیز است می‌دانند و آن را مانند سایر عناصر عناصر چهارگانه مقدس و محترم می‌دانند ولی به هیچ‌وجه آن را مورد پرستش قرار نمی‌دهند.