شادی و تفریح و جشن به علل خاص، در یک یا چند روز معین از سال، جزء آداب و رسوم کهن ملل مختلف خصوصاً ایرانیان بوده است که قیاساً می‌شود عواملی را انگیزه برقراری آنها دانست. این عوامل که برخی از آنها عبارتند از اتفاقات جالب و سعید از قبیل ظهور پیامبران یا تولد اشخاص بزرگ و محبوب، ممکن است در طول حیات یک قوم به توالی تکرار شوند. عموم جشن‌های ایران باستان باقیمانده آنهایی است که به وسیله زردشت جنبه دینی به آنها داده شده و این جشنها بعد از متروک شدن بهدینی مبدل به اعیاد ملی برای ایرانیان گردیده است. بنابراین در این کتاب به نیایش‌های مذهبی در ایران قبل از اسلام که اکنون برخی متروک و برخی دیگر به جشن‌های ملی بدل شده است، پرداخته شده است.