مهر در کتب مذهبی ایران قدیم میترا و «با ثاء مثلث » و در پارسی باستان میترا بمعنی پیمان و دوستی و معاضدت و همچنین نام روشنائی و فروغ ایزدی است، در زبان پارسی علاوه مهر در مفهوم نیر اعظم و خورشید و فروغ آن بکار رفته است، نام هفتمین ماه از سال و شانزدهمین روز از هر ماه است. مسعود سعد در این شعر تقریباً جهات معنی را جمع کرده است:
روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان
مهر بفزای ای نگار مهرجوی مهربان
در سنت دیرین در این روز فریدون بر آژدهاک ظفر یافت و او را در کوه دماوند بزندان افکند از این رو این روز را جشن گرفتند، همه مورخین قدیم در طی همین سنت این عبارت را افریدون ظفر یافت و ضحاک را بگرفت و بکشت و همان روزگار تاج بر سر افریدون نهاده و جهان بروی سپرد و آن مهر روز بوده از مهر و آنرا مهرگان نام کردند و عید گرفتند و افریدون بملک بنشست از بلعمی» نگاشته اند...