این کتاب به نقش هوارد کانکلین باسکرویل، معلم آمریکایی در تبریز که در جریان انقلاب مشروطه و محاصره تبریز در سال ۱۲۸۸ خورشیدی کشته شد، می‌پردازد و تلاش می‌کند روایت انسانی و سیاسی این واقعه را در زمینه انقلاب ایران بازتاب دهد.
نیم قرن پیش، در این کشور پهناور در فضائی رعب انگیز و دهشت خیز که ابرهای ظلم جور و ستم و اجحاف و اعتساف هوای آنرا تیره و تار ساخته بود و از میان قومی بزرگ و بزرگ زاده و زحمت کش و قائم و صبور و حمول که بر اثر هجوم و فشار معدودی ظالم و ستمگر بجان آمده بودند و رهایی از رنجه و شکنجه را، روزنه امیدی می جستند، نهضتی قویم و جنبشی عظیم پدید آمد و گروهی از آزاد مردان پاکدل و پاکیزه نهاد که از دیدن چهره های افسرده و فرسوده و شنیدن ضجه های دلخراش و جانگاه همنوعان و خواجه تاشان مظلوم و محروم خویش، بزیر غل و زنجیر سنگین سیاه چالهای مهلک و زندانهای مخوف عمال مستبد و خودپسند و خودخواه، بی تاب و توان شده بودند، قامت مردی علم کردند و آستین همت بالا کشیدند و دامن غیرت بکمر زدند مگر بتوانند گلوی فشرده مظلومان بی پناه را از سرپنجه فشارنده ظالمان بی امان نجات بخشند.
مقصود گردانندگان و کارگزاران این نهضت مقدس آن بود که بجای اراده فردی که جان ومال و عرض و ناموس جمعی را در گروهوی و هوس بی بند و با روشهوت و غضب بی حد و حصر خود دارد، حکومت قانون را جانشین کنند و دست و پانی را که بخواهد بحریم امنیت و مصونیت حیات کسی تجاوز و تخطی جوید باحر به قانون بشکنند و خرد و مرد سازند. این نهضت تنها و بی سابقه نبود. درمیان اقوام و ملل جهان، اشباه و امثال فراوان داشت...