موضوع «سان و رژه» و بحث پیرامون پیشینه آن، گرچه از مسائل ویژه سازمان‌های ارتشی است؛ ولی چون ارتش خود فی حد ذاته یکی از عوامل متشکل اجتماع در هر کشور و پژوهش درباره آن بخشی از تاریخ اجتماعی و فرهنگی آن کشور است، بحث درباره پیشینه سان و رژه هم ناگزیر جزئی از این تاریخ خواهد بود. بخش نخست شامل دوران باستانی ایران تا عصر ساسانیان توسط یحیی ذکاء، قسمت دوم از روزگار ساسانی تا آشوب تاتاران (مغول) توسط سیدمحمدعلی امام شوشتری و بالاخرین آخرین بخش متضمن پیشینه سان و رژه در هفت سده اخیر یعنی از ایلخانان تا زمان پهلوی توسط جهانگیر قائم‌مقامی نوشته شده است. در این کتاب به طور کلی درباره پیشینه سان و رژه در ادوار گوناگون و متوالی تاریخ ایران و نیز درباره مفهوم و ریشه واژه سان و رژه و تطورات آن و همچنین راجع به مکان، زمان، انگیزه‌ها و بالاخره موارد چگونگی برگزاری سان‌ها و رژه‌ها سخن رفته است و افزون بر اینها خواننده در خلال سطور بخش‌های مختلف این کتاب، با رسوم، آداب و سنت‌های ویژه سپاهیان سده‌های گوناگون ایران آشنا می‌شود.