این کتاب نتیجه سه فصل کاوش پروفسور دیوید استروناخ و همکارانش در پاسارگاد بوده و یکی از بهترین منابع موجود برای شناخت «هنر عتیق» هخامنشی و مقایسه آن با دوران قبل و همچنین با «هنر کلاسیک» زمان داریوش به بعد به شمار می‌رود. شهر پاسارگاد شاید تنها نمونه شهر کاملی باشد که در صورت ادامه پژوهش‌های باستان‌شناسی و در مرحله اول صیانت از آن، بتوان در مرحله‌های بعدی ضمن مرمت و ثبت و ضبط مدارک و غور در خصیصه‌های مانده‌های آن، پایه و اصول طراحی معماری و برنامه‌ریزی شهری و همچنین مبانی شهرسازی ایرانی را در درازمدت استخراج و معرفی کرد، نیز بر حسب مورد طرحی برای قابل مراجعه‌کردن فضای آرام و موقر آن با قید احتیاط تدارک دید. مطالب کتاب حاضر فراتر از دستاوردهای استروناخ از کاوش و پژوهش‌های باستان‌شناسی پاسارگاد در سال های ۱۹۶۱-۱۹۶۳ است، در حقیقت نامبرده کارنامه‌ای از کلیه فعالیت‌های باستان‌شناسی فراهم آورده که از سال ۱۹۰۵ آغاز شده بود. این کتاب پانزده سال پس از انجام آخرین کاوش‌های باستان‌شناسی پاسارگاد در سال ۱۹۷۸ به چاپ رسیده است. محتوا و فضای کتاب آکنده است از مدارک و استناد فرهنگی، هنری، معماری و شهرسازی مردم بومی این سرزمین که زمینه‌های معرفی هویت تاریخی هر یک از آنها نیز در خلال این فرصت پانزده‌ساله به نحوی شایسته فراهم آمده است.