ويل دورانت در كتاب اختناق هندوستان مي‌نويسد:
«دولت انگليس به جاي گسترش فرهنگ، مشروب‌خواري و ميگساري را در ميان مردم وسعت داد. با اولين پست تجارتي كه توسط بريتانيا تاسيس گرديد، سالن‌هاي متعددي براي فروش مشروب باز شد و كمپاني هند شرقي از اين راه منافع بي‌شماري تحصيل نمود. در ابتداي تصرف هندوستان، قسمت اعظم عوايد دولت از همين سالن‌‌ها تامين مي‌گرديد.»
وي در بخش ديگري از اين كتاب مي‌نويسد: «من جمعيت كثيري را ديده‌ام كه در مقابل چشمم از شدت گرسنگي جان مي‌دادند. به من ثابت شده است كه اين قحط و غلا، برخلاف آنچه كه بعضي‌ها مدعي‌اند، به هيچ‌وجه نتيجه ازدياد جمعيت يا رواج ناداني و تعصب نيست، بلكه تمام اين تيره‌بختي‌ها معلول اين است كه دسترنج ملتي به طرز فجيعي كه در تمام تاريخ بي‌سابقه و بي‌نظير بوده است، توسط ملت ستمگر ديگري به غارت مي‌رود. من مي‌خواهم نشان دهم كه چگونه انگليس سال به سال خون هندوستان را مكيده، و آن را به پرتگاه مرگ و نيستي نزديك كرده است.»