از متن کتاب:
در سراسر زندگی ام فرانسه را به نحو خاصی در مخیله خویش مصور می ساختم. احساسات و عقل توامان موجد و الهام دهنده آن تصویر بود. بالطبع وجود عاطفی من فرانسه را چون شاهزاده خانم افسانه ها و یا مریمی که به دیوارها منقوش است، متصور می ساخت که دست تقدیر سرنوشت بزرگ و خارق العاده ای برای وی ذخیره کرده باشد. من بالغیره احساس می کنم که حضرت باریتعالی فرانسه را برای کامیابی های کامل و یا بدبختی هایی که عبرت ناظران باشد، آفریده است. چنانچه معذالک در اعمال و حرکات وی (فرانسه) فتور و پستی مشهود افتد، آنرا امری غیر طبیعی و نامعقول تلقی می نماییم و به خطاهای فرانسویان حمل می کنیم نه به روح و نبوغ میهن. ولی در عین زمان به رهبری جنبه مثبت عقل خویش، بدین نکته مزعن شده ام که فرانسه فقط در صف مقدم می تواند فرانسه باشد و تنها به یاری اقدامات و ابتکارات وسیع و پردامنه می تواند آن مایه تفرقه و تلاشی را که ملت فرانسه در نهاد خویش نهفته دارد، جبران کند. و کشور ما (چنانکه هست) در میان دیگران (چنانکه هستند) باید طالب علو و سربلندی باشد و راست به پای خویش بایستد و الا خطر مرگ تهدیدش می کند. خلاصه به نظر من فرانسه بدون عزت نمی تواند فرانسه باشد...