کتاب "جهان پس از غزه: یک تاریخ" نوشته پنکاج میشرا، از واکنش به جنگ کنونی غزه شروع می‌شود و به بازارزیابی گسترده‌ای از دو روایت رقیب قرن بیستم می‌پردازد.
میشرا استدلال می‌کند که نظم جهانی پس از جنگ تا حد زیادی در واکنش به هولوکاست شکل گرفت. این واقعه معیار جنایت شد و در تصور غربی، به عنوان الگویی برای نسل‌کشی محسوب می‌شود. اما کشورهای دیگر که نسل‌کشی دیده‌اند، نمی‌پذیرند که فقط هولوکاست مهم باشد.
خارج از غرب، داستان غالب قرن بیستم، داستان استعمارزدایی است. میشرا نشان می‌دهد که چگونه خاطره هولوکاست برای توجیه اقدامات اسرائیل و خاموش کردن انتقادات استفاده شده است.
این کتاب که در پاسخ به "پانورامای وسیع خشونت، بی‌نظمی و رنج" نوشته شده، با سوالات بنیادینی دست و پنجه نرم می‌کند: اینکه آیا برخی زندگی‌ها بیش از دیگران اهمیت دارند، چگونه هویت ساخته می‌شود، و نقش دولت-ملت چه باید باشد.
میشرا با تحسین از معترضان دانشگاهی حامی فلسطین سخن می‌گوید و می‌نویسد که غزه، بسیاری از مردم را در نقاط مختلف جهان "به درک مشکلات واقعی کشورشان" سوق داده است.
کتابی که به گفته منتقدان هم ستایش و هم انتقاد شدید برانگیخته اما بی‌تردید یکی از مهم‌ترین آثار برای درک بحران اخلاقی عصر ما است.