کتاب «کشور سوزان: سوریه در انقلاب و جنگ» روایت‌گر حقیقی و تکان‌دهنده از سرزمین در شعله‌ور سوریه است؛ اثری نوشته رابین یاسین‌کساب و لیلا الشامی که داستان انقلاب ۲۰۱۱ و سقوط تدریجی آن را از زاویه چشمان خود مردمی که می‌جنگیدند، می‌نویسد.
این کتاب بیش از یک تحلیل سیاسی صرف است؛ ترکیبی از گزارش‌های میدانی صمیمانه، روایت‌های فردی از فعالان مدنی، مبارزان، و زنانی که نه تنها جان، بلکه امیدشان را در میدان گذاشته‌اند. یاسین‌کساب و الشامی با نثری زنده زندگی در شهرهای محاصره‌شده، توسعه شبکه‌های مردمی، بروز امکانات فرهنگی زیر ضربه جنگ، و تبدیل یک قیام مسالمت‌آمیز به نبردی خونین را با مستندسازی دقیق و داده‌ای عالمانه شرح می‌دهند
کتاب فصولی دارد درباره ظهور گروه‌های اسلام‌گرا و افزایش خشونت، نقش شوراهای محلی که مدرسه و بیمارستان سر پا نگه داشتند، و بحران بی‌نظیر آوارگان؛ همزمان چشم‌اندازی تاریخی می‌سازد که چرایی ماندن دیکتاتوری، فساد نخبگان و سرکوب سیاسی را تشریح می‌کند.
آن‌چه «کشور سوزان» را از دیگر آثاری درباره سوریه متمایز می‌کند، جلوه‌انداز انسان‌هایی‌ست که در فضای تاریک قدرت‌های جهانی و داخلی نور می‌گسترانند. آنها همچون کانونی فرهنگی، هنری و فکری با وجود رنج و محاصره فعال شده‌اند — نمایش گروه‌های موسیقی و تئاتر در دیرالزور توسط جوانان، شوراهایی توسط زنان و مردان در مناطقی که هیچ دولتی نبودند — و کتاب بی‌پروا این آفرینش را ثبت می‌کند.
خلاصه اینکه، «کشور سوزان» فراتر از تاریخ یک جنگ است: داستان مردمانی‌ست که علیه سرکوب قیام کردند، با برادری‌های ناخواسته ساختند، و در همان حال آتش فالونَده وطن‌اند. اگر دنبال کتابی جامع، انسانی، انتقادی، و امیدوارانه درباره بحران بزرگ قرن بیست‌ویکم در خاورمیانه هستید، این انتخابی ضروری‌ست.