انقلاب طبقه کارگر فرانسه به ناگهان جهان سرمایه داری را به لرزه درآورد. این شورش جو اجتماعی و سیاسی را متحول ساخت، درست همانگونه که نخست وزیر پُمپیدو پیش بینی کرده بود: هیچ چیز برای همیشه یکسان باقی نمیماند. جرقه را فعالیتهای مبارزاتی دانشجویان انقلابی (تروتسکیست ها، مائوییست ها و آنارشیست ها) زدند؛ و باد بیرحمی پلیس نیز آن جرقه را شعله ور ساخت، شعله های شورش به طبقه کارگر سرایت کرد، و تمامی محرومیت فرو خورده ی استثمارشدگان و ستمدیدگان به یکباره منفجر شد