از مقدمه مولف:
یکی از حوادث بسیار شگفت انگیز و در عین حال جذاب و گیرنده، قیام بندگان سیاه در بصره تحت فرماندهی "علی بن محمد طالقانی رازی" صاحب الزنج است که مدت چهارده سال و چهار ماه و شش روز دولت عباسی را به خود مشغول ساخت و خوزستان و قسمت مهمی از جنوب عراق را تصرف کرد و طوری به طرف بغداد پیش رفت که تا "دیرالعاقول" بین مداین و نعمانیه رسید. در این قیام صدها هزار نفر آدم بیگناه قربانی شدند. شهرها و آبادیهای زیاد به باد غارت رفت و طعمه حریق گشت و زنان و پرده نشینان خاندانهای نجیب و حتی زنان سادات بنی هاشم و دودمان حضرت ختمی مرتبت را به اسارت و بردگی بردند و بر زنگیان تقسیم کردند و رفتاری با آنان کردند که حتی قشون دشمن در ادوار بربریت با اسراء و سبایای دشمن کیش و تبار خود نمی کند. و چون حادثه مذکور یعنی قیام زنگیان یک قسمت از تاریخ شرق اسلامی و یک ناحیه از ایران عزیز را شامل است که عامه مردم از تفصیل و چگونگی آن اطلاع کامل ندارند، برای روشن شدن جریان که بسیار جذاب و گیرنده است و با آنکه یک واقعه تاریخی حقیقی است، شباهت به یک افسانه دارد که خواننده را مجذوب می کند و او را وادار می سازد که تا آخر بی اینکه خستگی و ملال به او دست دهد، بخواند. و با آنکه از وقوع آنهمه جنایت و فجایع تاثر به انسان دست میدهد، مطالعه وقایع و کروفرهای سیاهان و قشون دولتی، بسیار لذت بخش است که خواننده صبر ندارد به آخر رسد و با اشتیاق منتظر پایان کار می شود...