این کتاب دومین کتاب از سلسله کتب طرح دستور زبان فارسی دکتر معین است. استاد معین از سال 1331 شمسی به تدوین یادداشتهای دستوری خود پرداخت و این مباحث را با عنوان «طرح دستور زبان فارسی» به زیور طبع آراست. این رسائل به روش استقرا تدوین شده و در آن شاهد مثالها از قدما و معاصران، زبان ادبی و عامیانه برگزیده شده و تنها، دستور زبان نیست بلکه شامل نکات دستور تطبیقی، تاریخچه دستور، تحولات زبان و نکات املایی و انشایی است. در این کتاب به مبحث اسم مصدر و حاصل مصدر پرداخته شده و نظرات و یادداشتهای معاصران و قدما، فارسی زبانان و زبانهای دیگر نیز در نظر گرفته شده که به عرض چند استاد فاضل رسیده و نظرات ایشان با ذکر نامشان آورده شده است.