دستور لفظی است مرکب از دست (نام عضو معروف) و ور (پساوند اتصاف). دستور معانی مختلفی دارد که در این کتاب مراد از آن دانشی است که از انواع کلمه و جمله‌بندی زبان فارسی گفتگو می‌کند و فن درست‌نوشتن و درست سخن گفتن زبان فارسی را می‌آموزد. بنابراین دستور امروزه هم جنبه علمی دارد و هم دارای جنبه فنی است. در این کتاب در چهار بخش به این موضوعات پرداخته شده است: حروف و حرکات، جمله و چگونگی ترکیب اجزاء آن، انواع کلمه، و پیشاوند و پساوند.