زبان پهلوی که خاورشناسان از آن تعبیر به «فارسی میانه» می‌کنند، زبان رایج و رسمی ایرانیان پیش از اسلام به‌ویژه دوره ساسانیان بوده است که گاهی هم آن را «زبان پهلوانی» می‌خوانده‌اند. باوجود آنکه برخی از حروف پهلوی نماینده صوت‌های مختلف بوده و نیز مسئله وجود هزوارش که کلمه‌ای را می‌نوشتند و آن را چیزی دیگر می‌خواندند، زبان پهلوی از لطافت و روانی خاصی برخوردار بوده که بعد از اسلام با پیراستگی‌های زبانی به صورت فارسی دری درآمده است.
نظر به اهمیت زبان پهلوی و نقش آن در فهم زبان فارسی، این کتاب توسط خاورشناس روسی راستار گویوا به انتشار درآمده است.