زبان فارسی زبانی است توانا و آسان و زیبا که پیشینه کاربرد آن در نوشتن تا پیرامون دو هزار و پانصد سال پیش شناخته شده است. کهن ترین نوشته ای که اینک از آن در دست داریم از اریارمنه پدر نیای داریوش بزرگ است. این زبان رفته رفته دگرگونیهای بزرگ یافته و ساده تر و آسان تر شده است. در دوره باستانی (روزگار شاهنشاهی هخامنشیان) فارسی سه جنس و سه شمار داشت و به پایان نامهای آن در هشت حالت دستوری پی بندهایی افزوده میشد و دستگاه گردانش (صرف) کار واژه ها (فعلها)ی آن پیچیده تر و گسترده تر بود.